Toen Bert voor een maand uit Malmedy vertrok, was het niet meer dan vanzelfsprekend dat zijn broer Steven en ik aan de praat raakten over bepaalde dingen.
Toen ik 's ochtends het voer naar de paarden bracht, begon ik met:
`Ik vind het jammer dat Bert zich altijd zo voor me afsluit als hij zich rot voelt.'
Later mopperde Steven, terwijl hij mest schepte:
`Alleen omdat hij ouder is dan ik denkt mijn broer dat hij altijd gelijk heeft.'
`Ik vind het prima dat hij zich om anderen bekommert, maar hij doet alsof hij in zijn eentje de hele wereld van de ondergang moet redden,' riep ik die middag, toen ik de hoeven schoonmaakte van het paard dat ik zojuist de stal had binnengeleid.
`En wat hij niet begrijpt, is dat die wereld het ook zonder hem wel rooit,' reageerde Steven vanuit de stal ernaast.
Toen we met twee Arabieren over de heuvel draafden, op weg naar de glooiende open velden waar ze konden galopperen, merkte ik al te zijn aangeland bij: `Ook in bed zou hij me weleens wat minder mogen beschouwen als iemand die geen geheimen meer voor hem heeft.'
Uren later antwoordde Steven: `Mensen denken altijd dat ze je kennen. Ik zou willen dat ze eens ophielden me te beschouwen als Berts kleine broertje. Ze zien me niet eens stáán.'
Vanaf het bankje waarop ik zat keek ik neer op Steven, die was gaan zitten op de stalvloer, met zijn rug tegen een baal alfalfa en zijn armen om zijn knieën geslagen. Het zonlicht dat indirect door een hoog raam naar binnen viel, gaf zijn haar een gouden gloed, veel lichter dan bij Bert. Ook zijn magere armen werden beschenen; de zon had ze getaand tot leeuwehuid. Hij fronste zijn wenkbrauwen met gebogen hoofd zodat zijn ogen bijna verdwenen onder zijn krullen. Zijn rechte neus en zijn smalle mond waren veel fijner van vorm dan die van zijn broer.

En daar zat ik dan, schuldig aan precies dat wat hij nu anderen verweet. Bert en Steven waren net twee ezeltjes, zoveel trokken ze met elkaar op. Samen beheerden ze de huurstallen, samen hielden ze de tent draaiende. Voor het eerst drong het tot me door dat ik ondanks de zes maanden die ik al met Bert had doorgebracht werkelijk geen flauw idee had waarmee Steven zijn tijd vulde als hij niet met de paarden bezig was, of meehielp met mest scheppen.
Hij keek naar me op en in het afnemende licht gloeiden zijn opmerkelijk blauwe ogen boven zijn hoge, smalle jukbeenderen - het soort blauw dat je ziet op plaatjes van exotische vlinders.
Wat ons die avond overkwam, leek ook al zo vanzelfsprekend. Ik had Steven aangezien voor een kind, terwijl hij in veel opzichten net zo volwassen was als Bert. Wel was bij hem dat jeugdige verlangen om het iemand naar de zin te maken nog helemaal gaaf. De vloeiende spieren in zijn lange dijen en smalle rug waren tenger en elegant, en hij wilde me die nacht niet één of twee maal berijden, maar vele malen.

Tijdens die vier weken waren we zo verstandig niet te praten over wat er zou gebeuren als Bert terugkwam naar Malmedy. Ik was niet van plan hem voor te liegen. Als hij echt meende wat we hadden afgesproken, dat `liefde' niet gelijk stond aan `bezit', zou hij de situatie wel moeten accepteren. Maar ik was bang dat hij niet aan zijn broer had gedacht toen we het over andere minnaars hadden. Het leek onvermijdelijk dat ik tussen hen beiden moest kiezen, en daar zag ik verschrikkelijk tegenop.

Bert bleek zo vol van alles wat hij in Engeland had meegemaakt, dat ik de kans niet kreeg zijn woordenstroom te onderbreken om hem de situatie meteen duidelijk te maken. Steven en ik luisterden naar zijn verhalen terwijl we naast elkaar, maar op gepaste afstand op het hek van de manege zaten. Als Bert al iets gemerkt had, verborg hij dat goed.
En toen knepen Bert en ik er met zijn tweeën tussenuit en het was fijner dan ik me kon herinneren om alleen al zijn donkerblonde perfectie te zien, de gebruinde huid die over de volwassen contouren van zijn spieren liep als water over ronde keien, en om de vertrouwde doortastendheid van zijn aanraking te voelen. Ik duwde zijn volle, licht vooruitgestoken lippen met de mijne uiteen en proefde de warme, ontvankelijke zachtheid van zijn tong, terwijl onze heupen langzaam samenkwamen. Elke keer dat hij me vanbinnen beroerde, ging ik opnieuw voor hem open, tot in mijn diepste wezen. Hij reageerde vol overgave.

Ik stond op het punt mijn favoriete merrie mee naar buiten te nemen, de kleine kastanjebruine Arabier met hoeven die licht naar binnen stonden. Ik had haar snel afgeborsteld en ging het zadel halen. Toen ik een bankje verschoof om haar hoofdstel van een hoge haak te tillen, liep Steven de tuigkamer binnen.
`Kom eens kijken.' `Wat is er?'
`Daar,' antwoordde hij. Hij draaide zich om en liep naar buiten. Het was duidelijk dat ik geen verdere toelichting hoefde te verwachten en dus liet ik het hoofdstel hangen en volgde hem de deur uit naar de stallen. Hij liep naar een lege box die hij van vers stro had voorzien voor de nieuwe huurder die later op de dag zou komen kijken. Vlak achter de deur van de box bleef hij staan.
`Wat is er? Ik zie niets bijzonders.'
`Dan kijk je niet goed genoeg.'
Ik draaide me om en tuurde naar de witgeverfde muren, het raam vol ochtendlicht en schaduwen van bladeren, de stalvloer die bedekt was met een dikke laag vers stro. Steven sloeg zijn arm van achteren om mijn middel en hij duwde zijn neus in mijn nek.
`Niet nu,' zei ik tegen hem. je weet nooit wie er binnenkomt.' Eigenlijk twijfelde ik of we dit ooit nog moesten doen, op wat voor tijdstip ook.
`Bert is ver weg in het veld om de omheining te repareren.' Zijn lippen sloten zich om mijn oorlelletje en hij zoog er zachtjes aan.
`Een van de huurders kan langskomen.'
`Ik heb het toegangshek naar de stallen op slot gedaan. Als iemand naar binnen wil, horen we dat snel genoeg.'
Steven stak zijn arm uit naar de deur van de box en deed ook die dicht, waarna hij zich omdraaide om me aan te kijken. Met zijn hoge, hoekige jukbeenderen en stralende blauwe ogen was het in het vroege licht bijna alsof ik door hem heen kon kijken, en ineens maakte hij een kwetsbare indruk. Ik schudde met mijn hoofd van nee, maar hij zag dat ik twijfelde. Hij kwam dichterbij; ik rook de geur van stro en alfalfa die hem omringde en op hetzelfde moment drukte hij zijn slanke dijen tegen de mijne. Alleen de jeansstof scheidde ons. Zacht als een varen streek zijn tong langs mijn onderlip en tegelijkertijd voelde ik hoe hij het bovenste knoopje van mijn bloesje openmaakte.
`Dit kunnen we niet maken, Steven,' hield ik hem voor, terwijl ik tegelijkertijd hoorde hoe weinig overtuigend mijn woorden klonken.
`Doe dan maar niks. Blijf gewoon staan.'
Hij knoopte mijn bloesje open, trok hem uit en maakte mijn beha los. Zijn koele handen streelden mijn borsten. Toen boog hij zijn hoofd, en een vochtige, levende warmte stroomde om mijn tepels, zodat ik zachtjes huiverde. Ik boog me naar hem over, nog steeds mijn hoofd schuddend, maar ik moest ook lachen omdat het in een spelletje ontaardde.

Ik maakte nu ook zijn overhemd los en rukte het omlaag, waarna ik zijn lenige rug streelde, langs zijn ruggengraat naar de twee hellinkjes vlak boven zijn broek en de glooiing van zijn billen. Het haar daar was zacht, fijn, pluizig.
Hij merkte niet eens dat ik hem streelde; hij had het veel te druk met het omlaag trekken van mijn jeans. Ik stapte uit mijn broek, ging in het stro liggen en sloot mijn ogen. Kleine puntige strohalmen prikten in mijn rug en om me heen verspreidde zich hun verse geur. Dat herinnerde me aan vorige keren met Steven en het verpletterde al mijn voornemens van de avond daarvoor om hem met rust te laten.
Ik voelde hoe hij mijn slipje omlaag trok en zijn handen zachtjes om mijn heupen legde. Toen trok hij zich op, en onze warme tongen gleden om elkaar heen. Met mijn ogen dicht zag ik alleen een zacht trillende, rode werveling die gelijk op leek te gaan met de stuwing van onze monden en de gretige, voorzichtige zoektocht van zijn hand tussen mijn benen.

Aan de andere kant van de stal ontstond een kabaal dat steeds luider werd. Ik kwam overeind. Steven steigerde tot hij met briesende neusvleugels op zijn hurken zat.
De deur werd dichtgetrokken en er klonken voetstappen in de schuur. Als dit een van de stalhuurders was, zou hij zijn paard waarschijnlijk aan het andere eind van de stallen aantreffen, maar zelfs een huurder moest hierlangs om bij de tuigkamer te komen. De deur van onze box had een getralied venster dat op geen enkele manier dicht kon. Onze enige kans om niet te worden gezien was om stilletjes ineengedoken op onze plek te blijven zitten. Ik klungelde zo geruisloos mogelijk om mijn slip in orde te krijgen en weer aan te trekken. Voetstappen klonken door de gang en kwamen dichterbij. De deur van de box werd ratelend opengeschoven.
Bert keek op ons neer. Steven maakte zich van me los alsof hij een elektrische schok had gekregen. Ik was er wel in geslaagd mijn slipje te ontwarren, maar het was al te laat. Daar lag ik dan, naakt en met mijn benen gespreid in het hooi.
`Betrapt!'
Even dacht ik dat zijn stem trilde van woede, maar toen hoorde ik de hilariteit die erachter school. Hij keek me maar even aan, met een brutale blik. Ik had hem ooit bij wijze van grap verteld dat ik hem en zijn broer samen in hun nekvel zou grijpen om met hen allebei te neuken. Hij had erom moeten lachen en had me gezegd dat ik mijn gang kon gaan.
Bert keek Steven hevig fronsend aan.
`Bespaar je de moeite, broertje! Het is veel te laat om je nu nog aan te kleden.'
Hij keek weer naar mij en dit keer was er geen twijfel mogelijk: zijn blik was vrolijk en brutaal.
`Denken jullie me soms voor de gek te kunnen houden?' vroeg hij. Toen trok hij met één snelle beweging zijn hemd over zijn hoofd en wierp het van zich af, zodat het stof in het rond stoof. Een dun laagje stof daalde neer op de gladde, gebruinde huid van zijn borst. Ik keek hem met grote ogen aan. Toen ik had gedreigd me aan hen beiden te vergrijpen, moest hij ondanks mijn plagerige toon hebben geweten dat ik het ook echt wilde. En ik had nooit gedacht dat ook hij werkelijk meende wat hij zei.

Bert ritste zijn jeans open, liet die op de grond vallen en trok ook zijn slip en zijn laarzen uit. Toen ging hij staan met een hand op zijn heupen. Steven, die terzijde was gaan zitten, gaapte hem verbluft aan.
De glooiingen van Berts lichaam leken op te lichten in de zachte gloed. Hij had geen erectie, maar zijn pik had wel dat volle, zware aanzien.
`Als jij haar kan delen, kan ik het ook,' zei hij tegen Steven. Steven keek mij aan alsof hij hulp zocht.
`En, broertje? Wat denk je ervan?'
Toen merkte ik dat Bert ook naar mij keek en me welbewust uit de tent probeerde te lokken door te doen alsof ik er zelf niets over te zeggen had.
`En als ik dat nu eens helemaal niet wil,' reageerde ik, veinzend dat ik me in mijn waardigheid aangetast voelde - voorzover ik me tenminste, poedelnaakt op de stalvloer, nog op zoiets als waardigheid kon beroepen.
Voor ik nog iets kon zeggen, knielde Bert voor me neer en drukte mijn handen op de grond.
`Ik hou haar vast, dan kan jij haar beffen. Daarna ruilen we van plaats.'
Steven zat te grijnzen in zijn hoekje, duidelijk opgelucht dat Bert er een grap van maakte in plaats van echt kwaad te worden.
`Rot toch op!' zei ik tegen Bert, en ik deed alsof ik hem wilde schoppen, maar ik moest veel te hard lachen, zowel om Berts spel als om de manier waarop zijn broertje daarop reageerde.
Toen Steven zag dat ik er geen problemen mee had, trok hij met een overdreven vertoon van nonchalance zijn jeans en laarzen uit en gooide ze achter zich, in een hoek. Toen kwam hij dichter bij ons zitten, zonder te weten wat hij moest doen of zeggen.
`Waag het eens,' daagde ik ze uit.

Zonder mijn polsen los te laten leunde Bert voorover, bedekte mijn mond met de zijne en duwde zijn tong naar binnen. Ik beet toe, maar zachtjes, en loerde intussen naar Steven.
Steven keek even naar zijn broer, maar ook hij moest glimlachen. Ten slotte boog hij zich voorover om me een zoen te geven. Bert ging iets naar achteren om plaats te maken voor Steven, waarna Steven weer alle ruimte gaf aan zijn broer.
Eerst de een en daarna de ander was best leuk, maar het was nog steeds eerder speels dan hartstochtelijk en ik begon te verlangen naar meer. Ik maakte mijn handen vrij uit Berts losse greep en trok beide mannen naar me toe. Tegen mijn ene borst had ik Berts soepele, gespierde lijf en tegen de andere Stevens slanke, donzige borstkas. Ik glimlachte naar hen beiden en streek ze door het haar. Dat van Steven was licht, krullerig en fijn; dat van Bert donkerder, langer, en licht golvend. Ze streelden me met vier handen tegelijk.

Een deel van mij wilde de situatie overdenken om erachter te komen wat dit allemaal te betekenen had: een erotisch spelletje dat verder niets om het lijf had, of een heel nieuwe relatie tussen ons drieën die een wirwar aan complicaties met zich mee zou brengen. Maar die wirwar was toch niet meer te voorkomen en zelfs op het moment dat ik me zorgen begon te maken, kon ik het niet laten mijn ogen te sluiten en weg te zinken in de opperste voldoening door hen beiden te worden gestreeld. Ik probeerde een tijdje te raden wie waar zat, maar tevergeefs. Ze gingen van de ene tepel naar de andere, zogen er nu eens beurtelings aan en dan weer allebei tegelijk. Het ene moment voelde ik Berts tong rondjes draaien om mijn tepel en het volgende moment begon Steven er hongerig aan te zuigen, terwijl Berts tong snel heen en weer schoot over de andere tepel. Soms had ik het idee dat ze over elkaar heen bogen naar mijn andere lichaamshelft, om me van de wijs te brengen, en ten slotte raakte ik elk spoor bijster, als iemand die stuurloos op een warme oceaan drijft met nergens land in zicht.

Een hand streek over mijn dijen en ik spreidde mijn benen voor wie het ook was. Een natte tong gleed over mijn kut, zocht zijn weg tussen de gevoelige plooien van mijn huid en likte aan mijn binnenste schaamlippen. Ik schrok op toen op hetzelfde moment een andere tong over mijn kittelaar streek.
Toen ik omlaag keek, zag ik twee hoofden, licht- en donkergekleurd goud, broederlijk in de weer met hun tong. Net twee pony's bij een "voederbak, kon ik niet nalaten te denken, maar dat maakte me niet aan het lachen. Ze gaven elkaar de ruimte en gingen door tot het bleke en donkere, het krullende en golvende haar niet meer van elkaar waren te onderscheiden.
Ik genoot van de ongedwongen en vertrouwelijke manier waarop hun lijven langs elkaar gleden, buik tegen heup, dij aan dij, hoewel ze waarschijnlijk geschokt zouden zijn als ik daar iets over zou zeggen. Stevens honingkleurige heupen en billen waren smal, zijn pik stond half overeind en zijn eikel liep spits toe als bij een sierlijke sculptuur. Berts lichaamsbouw was op een of andere manier zowel grover als verfijnder dan die van zijn broer. Zijn pik boog naar boven af, de eikel was groot, scherp omlijnd en toch opmerkelijk gracieus, net als de rest van zijn lichaam. Het roze van Berts tepels en het donker goudkleurige haar om zijn pik hadden precies dezelfde kleurschakering als bij Steven.

Beide broers likten nu in hetzelfde ritme, hun tongen gingen van links naar rechts en weer terug. Ik pakte ze nogmaals bij hun hoofd, elk met een hand, en spoorde ze aan hoger te likken, rond mijn kittelaar.
Dat deden ze. Soms kwamen hun tongen samen, soms kwam de ene vlak bij de andere, daarmee een haastig, verdubbeld ritme creërend dat me onverhoeds belaagde. Kleine scheutjes hongerige begeerte trokken door mijn lijf. Ik draaide met mijn heupen in hun handen en perste het stro in mijn vuisten uit alle macht samen terwijl ik mijn bekken begerig optilde naar hun monden.
Gelijktijdig tilden ze hun hoofd op, keken elkaar aan en grinnikten. Toen lieten ze hun hoofden weer zakken en hervatten met aaneengesloten wangen hun twee keer zo snelle ritme. Warmtestralen schoten langs mijn ruggengraat omhoog en langs mijn dijen omlaag. Met mijn ogen dicht en mijn hoofd achterover voelde ik over mijn hele lijf het strelen en kneden van Stevens smalle, lange vingers en Berts brede, gevoelige handen. Hun tongen riepen een hitte bij me op die mijn kut in vuur en vlam zette. Hun gelik liep uit op één lang, genadeloos verlangen en heldere, huiverende golven forceerden een doorbraak. Ik schreeuwde het uit en dreef mijn nagels diep in hun ruggen. Het kon me niet schelen wie het zou horen; het enige wat telde, was hun armen om me heen, hun lichamen die uit alle macht drukten en toch meegaven.

Een luide, ongeduldige bons klonk achter mijn hoofd. Ik vloog overeind en naar voren. Boem, boem! Toen een zacht gesnuif. Het vospaard in de stal ernaast.
`Ze vraagt of het niet wat zachter kan,' zei Steven lachend.
Ik liet mezelf achterover tegen de muur zakken. Steven streelde mijn buik en speelde met zijn duim rond mijn navel. Ik strekte mijn armen naar hem uit. Hij nestelde zich tegen me aan en begon me weer te kussen. We knuffelden een tijdje en wreven onze gezichten tegen elkaar terwijl Bert met zijn rug tegen de muur zat, vlak naast ons maar zonder ons aan te raken. Stevens kussen werden heftiger, maar waren eerder wanhopig dan hartstochtelijk.
`Wat is er?' fluisterde ik ten slotte.
Als antwoord drukte hij zijn pik tegen me aan. Die was klein en slap geworden.
`Heb je hem over ons verteld?' vroeg hij plotseling. Ik schudde mijn hoofd.
`Ik wist dat jullie elkaar zouden vinden,' zei Bert.
`Wanneer dan? Vanmorgen?'
`Nee,' antwoordde Bert terwijl hij kalm zijn benen uitstrekte in het stro. `Voor mijn vertrek al.'
Steven maakte een beweging waaruit ergernis sprak. `Waarom heb je dan niets gezegd?'
`Hoezo dan? Moest ik je soms toestemming geven? Dat ging me niets aan.'
`Nou,' reageerde Steven, `ik wil haar best met je delen, maar ik doe het niet als eerste.'
Ik streek met een vinger langs Stevens gebogen rug. `Zin om te kijken?'
`Best,' zei hij opgelucht en hij ging snel aan de kant zitten. Bert schudde zijn hoofd, deed alsof hij gechoqueerd was, maar liet zich toen naast me op de grond zakken. Hij opende mijn lippen met de zijne en zoog teder op mijn onderlip. Ik sloeg mijn armen om hem heen en voelde zijn krachtige warmte over mijn hele lichaam. Hij duwde zijn heupen langzaam naar voren; ik sloot mijn vingers om de schacht van zijn pik en begon hem in een traag ritme te strelen. Steven zat onder het raam en keek toe met onverhulde nieuwsgierigheid. Ik bewoog omlaag naar Berts ballen en terwijl ik nog steeds zijn pik streelde, likte en zoog ik aan het zachte kippevelletje om zowel Bert als Steven op te hitsen.

`Hoe voelt dat, broer?' vroeg Steven na een tijdje, maar ik wist niet of hij het spelletje meespeelde uit nervositeit of dat hij er echt geil van werd.
`Niet slecht,' antwoordde Bert op een toon die achteloos bedoeld was, maar ook iets zachts had, als een kat die tegelijkertijd miauwde en spinde.
Ik ging met mijn tong omhoog langs de schacht van zijn pik naar de eikel en nam hem in mijn mond. Even bleef ik hangen bij zijn lievelingsplekjes, rondom en aan de onderkant van de eikel. Ik sloot mijn ogen en nam hem helemaal in me op, met lange, rollende zuigbewegingen, tot zachtzoute druppeltjes bij hem opwelden. Hij trok me naast zich op de grond, richtte zich op en bracht zijn gezwollen, vochtige pik tegen mijn kut.
Steven leunde naar voren met zijn ellebogen in het stro en keek toe. Bert voelde dat ik naar zijn broer keek. Hij sloeg een blik over zijn schouder, kneep een van zijn ogen dicht en zei:
`Een momentje geduld, broer, we moeten even op gang komen.'
Toen duwde hij zijn heupen omlaag en drukte door.
Ik leidde zijn pik, die met gemak mijn vochtige kut ingleed. Alleen al het gevoel hem in me te hebben, hard, warm en levend, onmiskenbaar daar in het centrum van mijn lijf, bezorgde me rillingen van verrukking. Ik sloeg mijn benen om zijn ronde, strakke kontje, leidde hem langzaam verder naar binnen om daarna samen met hem een trage beweging op gang te brengen, talmend bij elke zinnelijke genieting.

Ik wist dat Steven vanaf zijn plekje kon zien hoe we in elkaar opgingen, hoe Berts pik verdween en verscheen tussen mijn natte, gezwollen schaamlippen. Ik vroeg me af of hij die aanblik vies vond, of opwindend, of misschien zelfs mooi. Ik wist dat hij er was, maar kon hem niet zien. Dat maakte dat ik me niet echt op mijn gemak voelde, maar tegelijkertijd wond het me geweldig op. Zoiets had ik nog nooit eerder ervaren. Het gevoel twee keer zo kwetsbaar te zijn was zo hevig dat ik er bijna bang van werd. Maar ook Bert was kwetsbaar: zijn hoofd rustte op mijn arm en de aders in zijn nek waren gezwollen als gevolg van zijn weloverwogen trage bewegingen.
Zijn vastberaden, ongekunstelde schoonheid suste al mijn gevoelens van onbehagen. Ik kuste hem opnieuw en draaide me boven op hem. Hij duwde zijn heupen omhoog om me tegemoet te komen en drong zo diep bij me naar binnen dat ik het gevoel had te worden doorboord. Nog dieper vanbinnen woedde een kronkelende, intens genoten kwelling. We drukten ons tegen elkaar met korte, uitzinnige schokbewegingen, hunkerend naar meer, en onze lippen persten zich samen op hetzelfde moment dat de vlammen door ons heen sloegen en een smeltende stroom ons meevoerde tot buiten de zongestreepte stal, tot buiten onszelf. Ons bloed verenigde zich tot één enkele, heldere, vloeiende vlam.
Langzaam draaiden we ons op onze zij. Bert slaakte een zucht en liet zijn hoofd op mijn schouder vallen. Terwijl ik over zijn vochtige schouderbladen streek, dreef ik midden in een vage, gelukzalige nevel waarin de geur van stro zich vermengde met die van seks.

Toen hoorde ik geritsel vlak bij mijn oor. Bert werd opzij geduwd. Grinnikend, maar zonder de moeite te nemen zijn ogen te openen, liet hij zich op zijn rug rollen. Ik kon het niet laten om op mijn beurt te grinniken op het moment dat ik mijn armen om Steven heen sloeg.
`Een beetje ongeduldig, misschien?' plaagde ik hem op fluistertoon.
Maar ondanks zijn bravoure was zijn glimlach nog steeds een beetje bedeesd. Ik kuste hem en nam er de tijd voor zijn lange, slanke pik in mijn hand te wiegen. Ik had nog nooit zulk zacht haar aangeraakt als dat rond Stevens pik.
`Jij bent mijn toetje,' fluisterde ik in zijn oor, `het allerlekkerste.' Maar hij tilde zijn hoofd op en keek me fronsend aan.
`En dat is alles?'
Ik ontmoette het diepe blauw van zijn ogen en zag dat hij zijn best deed zijn gekwetste gevoelens te camoufleren met speelse brutaliteit. In de afgelopen maand had ik geleerd die gezichtsuitdrukking van hem te herkennen.
`Nee,' antwoordde ik. `Nee, dat is lang niet alles. Je bent iemand van wie ik hou.'
Ik kuste hem en hij reageerde heftig. Speels was hij nog steeds, maar dit keer niet om een gekwetst gemoed te verbergen. Hij wreef zijn heupen en buik langs die van mij en wilde bij me binnenkomen. Ik kantelde mijn heupen zodat hij tot diep in me door kon dringen. Hij keek even naar zijn broer, maar Bert schonk hem een glimlach en sloot zijn ogen.
Steven glimlachte naar Bert en naar mij en begon te rollebollen op de manier waar hij zo van hield: een van ons bovenop, dan weer de ander, buitelend in het stro dat bleef kleven aan onze vochtige huid. Iedere keer als we in elkaar gleden, deden we dat vanuit een andere positie en iedere keer voelde het anders.

Mijn orgasme kondigde zich al aan en ik hield Steven stevig vast; onze hartslag ging gelijk op, onze tongen ontmoetten elkaar en likten meer als veulens dan als mensen. Zijn onstuimigheid speelde in op mijn tederste gevoelens en ik voelde mezelf nog dieper voor hem opengaan. Zijn honger maakte me hongerig en ik huiverde met het soort verlangen dat zich ophoopt als je wekenlang geen seks hebt gehad. Mijn baarmoeder voelde aan alsof die zich trillend om zijn pik wentelde.
`Voelt het fijn zo?' hijgde hij bezorgd, zelfs in zijn hartstocht.
Ik knikte van ja en moest mezelf dwingen het niet uit te schreeuwen van genot en elk paard in de hele stal de stuipen op het lijf te jagen. Hij kwam, en liet zijn heupen zakken terwijl er een stuiptrekking door me heen schoot als een zeldzame bloem die plotseling openbloeit en dan langzaam, geleidelijk afsterft. Vagelijk, in de uithoeken van mijn bewustzijn, voelde ik een vertrouwde warmte naast me. Een sterke arm vormde zich tot een kussentje onder mijn hoofd en een andere streelde mijn zij. Ik keerde mijn gezicht naar Bert toe en onze lippen en tong vloeiden op ontspannen wijze ineen. Toen streek Steven met zijn kleinere, scherp omlijnde lippen langs de mijne, even traag als water dat wegzakt na een vloedgolf. Het voelde allemaal veel natuurlijker en behaaglijker aan dan ik ooit had durven hopen. Bijna volmaakt. Er restte ons nog maar één ding. Ik opende mijn ogen en keek hen beiden aan.
`Kom hier, jullie,' zei ik, en ik tilde mijn lippen op naar die van hen. Onze drie monden ontmoetten elkaar in een lange, lome kus terwijl onze warme lijven zich langzaam uitstrekten op de vloer.