De penetrante, zoete geur van wierook komt me tegemoet als ik in mijn eentje de reggaeclub betreed. De muziek is begonnen en het publiek wiegt op hun stoelen mee op het hypnotiserende ritme. Ik loop rond om wat vrienden en bekenden te begroeten. Iemand biedt me een lijntje coke aan, een ander deelt wat Jamaicaanse weed uit.
Al snel ben ik high en de muziek voert me mee naar een andere dimensie. De reggaebas dringt mijn zenuwstelsel binnen, elke dreun klopt dieper in mijn ruggengraat.

Ah, weg met alle zorgen, het lichaam wordt losser naarmate de gewrichten en ledematen de spanning laten vieren. Armen gaan heen en weer, als sjaals die in een zacht briesje wapperen. Heupen draaien en wiegen in trage deiningen. Schouders bewegen zich als vanzelf, soepel en vloeiend als golven op zee.
De geest ontdoet zich geleidelijk aan van alle angsten, zorgen en beslommeringen. Verantwoordelijkheden verdwijnen als sneeuw voor de zon. Mijn hele wezen stelt zich in op de muziek.

Ik sta nu op de dansvloer, wieg mee met het publiek. Mijn gedachten zijn niet bij de lesbiennes links van me, noch bij de Rasta-groupies voor me, of het aantrekkelijke stel rechts van me. Ik ga helemaal op in mijn eigen ongeremde bewegingen. Een directe verbinding met de muziek. Verheven gebed.

Het wordt steeds drukker op de dansvloer, er hangt een zware geur. Een glanzend laagje zweet bedekt mijn lichaam, de vochtigheid tussen mijn benen neemt toe. De beat dreunt door, wiegt me steeds verder in een staat van weldadige ontspanning. Er dansen nu zoveel mensen dat armen, heupen en handen tegen elkaar botsen.

Maar degene achter me voelt anders. Ik kan niet zeggen of de persoon een man of een vrouw is. Ik ga op in de muziek en heb geen zin me om te keren. Af en toe komt een knie zachtjes tegen mijn kont, beroert een hand mijn heup. Hoe hypnotiserend de muziek ook is, deze danser dringt ongevraagd mijn lome staat binnen. Ik wil een eindje naar voren om te ontsnappen, maar de nietsontziende voeten van de groupies voor me dwingen me terug.
Ik wankel achterover, voel een harde bobbel en weet dat het een man is. Ik draai me een beetje opzij, maar door mijn heupbewegingen kom ik steeds weer tegen zijn erectie aan. Mijn lichaam begint te hunkeren naar de aanraking, terwijl mijn rug, heupen en billen langzaam vertrouwd raken met de bewegingen van de vreemde. Zijn handen leiden mijn heuprotaties terwijl we in een nagenoeg volmaakte synchronie dansen.

Nu slaat mijn hart een slag over als mijn kont of heupen hem aanraken. Zijn handen blijven op mijn heupen liggen, trekken me langzaam dichterbij tot ik zijn borst tegen mijn schouders voel, riemgesp tegen mijn ruggengraat. De muziek houdt me tegen hem aan. Ik raak niet in paniek omdat de aanraking, het contact, zelfs de geur van deze vreemde man zo vertrouwd is. Zijn handen strelen mijn borsten, tepels hard onder vingertoppen. Even slaat een ontnuchterende angst me om het hart. Maar dan zie ik dat iedereen volkomen in de muziek opgaat en niet let op zijn omgeving.

De vreemde lokt me weer terug in zijn sfeer. Ik geef me over aan zijn zachte kracht. Zijn armen omcirkelen me en we wiegen als één op de muziek. Mijn heupen reageren onwillekeurig, drukken naar achteren tegen hem aan. Verder en verder.
Op de een of andere manier is zijn hand discreet onder de wijde plooien van mijn zwarte batisten rok gegleden. Moeiteloos trekt hij mijn slipje naar beneden en zijn vingers beginnen een langzame massage op de maat van de muziek. Hij benadrukt elk akkoord van de dreunende bas met een diepe stoot. Mijn enige angst is nu dat de muziek eerder tot een hoogtepunt komt dan ik. De spanning neemt toe. De muziek weet van geen ophouden.
Ik tril, buiten adem en verhit.

Instinctief steek ik mijn billen naar achteren en schuur tegen zijn bekken. Hij speelt met me tot ik begin te kreunen. Ik draai mijn hoofd een beetje, maar ik zie alleen een glimp van een grijzige baard in het duister. Het geeft niet. Ik weet nu wie hij is. Hij blijft over mijn kloppende clitoris wrijven, en beneemt me de adem, doet me happen naar lucht. Een koud vuur verspreidt zich, waardoor ik boven een eindeloze rand blijf zweven. Ik val uiteen in een uitbarsting van explosies, terwijl zijn lichaam op het ritme van het mijne schokt. Mijn knieën knikken. Hij vangt me wanneer ik dreig te vallen, houdt me vast tot ik mijn evenwicht heb hervonden.

Het optreden is afgelopen en het publiek reageert uitgelaten. Ik klap loom in mijn handen en draai me om om deze vriendelijke partner te kussen. Een armzalig bedankje voor zo'n gedenkwaardige dans.