Op een dag kwam de vrouw tot de ontdekking dat kalende mannen inderdaad betere minnaars zijn. Dus ging ze naar de bibliotheek om uit te zoeken hoe dat komt: androgeen hormoon, dat `regressie van het hoofdhaar' veroorzaakt en tegelijkertijd voor `groei van lichaamsbeharing' zorgt (ze ging in gedachten over het lichaam van haar minnaar, maar hield daar snel mee op: ze was tenslotte in een bibliotheek), verhoogt ook de seksuele lusten van de man en zijn `niveau van functioneren'. De vrouw glimlachte verstolen terwijl ze de encyclopedie terugschoof op de plank, en onmerkbaar de boeken met haar lichaam streelde, haar borsten hard tegen de leren banden wreef.

De vrouw en haar minnaar spraken nooit over hun relatie. Hij wist haar achternaam, telefoonnummer en huisadres niet. Ze schreef hem verfijnde, beschilderde, erotische Japanse kaarten zonder afzender erop. De vrouw had de touwtjes in handen. Ze streek met haar handen over haar zij, stopte bij haar middel, streelde de zachte welvingen van haar heupen. Het lichaam in de spiegel was veranderd; strakker, het gloeide onder haar strelingen. De vrouw legde haar handen op haar borsten, miste haar minnaar en fantaseerde dat zijn handen met haar tepels speelden.

Er steeg stoom uit het wafelijzer toen het deksel dichtging. Ze keek hoe de wolk opsteeg en in de frisse ochtendlucht oploste. Daarna liep ze naar de telefoon en belde haar minnaar.
`Ik moest denken aan ons samen in bed en dat wond me op. Ik wil je in me voelen. Ik wil je likken, over je hele lijf.' Voordat hij kon antwoorden, had ze de hoorn er zachtjes opgelegd.
Toen ze terugliep naar de keuken keek ze uit het raam en zag haar man. Ze bleef staan om te kijken hoe hij zijn tuin aan het besproeien was.

`Hoi,' zei ze toen hij de telefoon opnam. `Heb je tijd om te gaan lunchen?'
`Trek je ondergoed uit. Kom daarna naar me toe.' Ze zeiden elkaar niet gedag, ze hingen gewoon op.
Ze deed wat hij had gezegd en verliet haar kantoor, en in de lift naar beneden, waar mannen in driedelig kostuum stonden, moest ze blozen. Ze hoopte dat niemand het aan haar kon merken. De rit naar zijn atelier was kort, niet meer dan vijf minuten, maar tegen de tijd dat ze er was waren haar blote dijen nat. De vrouw stopte haar hand tussen haar benen en doopte haar vingers in haar eigen vocht. Ze likte ze af, verbijsterd door haar eigen gedrag, maar opgewonden over hoe ze smaakte.
De zware, vier meter hoge, houten vakwerkdeur naar zijn atelier stond open en ze stapte over de hoge drempel en ging naar binnen. Hij wachtte haar op, naakt, achter de deur. Hij sloot meteen de deur en zonder haar zelfs te begroeten, begon hij haar te kussen.
Hij lachte toen hij haar mond proefde. Terwijl hij haar strak bleef aankijken, pakte hij haar hand vast, ging onder haar rok en leidde haar vingers, verstrengeld met de zijne, diep bij haar naar binnen. Hij bracht zijn vingers naar zijn eigen mond en toen naar de hare; samen proefden ze. Opnieuw stopte hij hun handen onder haar rok en in haar.
Op die manier liep hij met de vrouw door de kamer naar de bank. Hij maakte zijn vingers los uit de hare, knoopte haar blouse open en streelde haar borsten. Hij trok een spoor van haar geur, terwijl hij met zijn handen naar haar keel ging en door haar haar woelde.

Ze bedreven de liefde, hij naakt, zij met haar kleren aan, zijn armen hielden haar stevig vast alsof hij zonder haar niet kon bestaan. Toen ze klaar waren, kleedde hij haar verder uit en droeg haar naar zijn bed waar ze opnieuw de liefde bedreven, langzamer dit keer, met minder haast.
Toen het uur voorbij was deed de vrouw haar kleren aan en liep naar de spiegel om haar make-up in orde te brengen. Ze zag meteen dat haar haar anders was, voller, glanzender, en dat haar huid gladder was. Ze vroeg zich af of het de mannen op kantoor zou opvallen.

Ze draaide de warme kraan dicht, voelde het koele water door haar gespreide vingers in de badkuip stromen en moest denken aan haar minnaar. Hij werkte zich haar gedachten binnen, terwijl ze haar dochtertje inzeepte en het schuim over de tere jonge huid wreef waardoor haar dochtertje moest lachen.
Terwijl de vrouw weer moest denken aan de douche die ze samen met haar minnaar had genomen (hun glinsterende lichamen tijdens het vrijen, de stoom die hen omhulde, waterdruppels in haar haar dat in slierten op haar rug hing; hij die haar prikkelde en toekeek hoe ze als reactie daarop met zichzelf speelde, haar huid inzeepte en met haar handen over de binnenkant van haar dijen streelde en over haar borsten gleed) tilde ze haar dochter uit bad. Ze stopte het kind in bed en las haar uit Alice in Wonderland voor.

De heftigheid van hun vrijpartijen beangstigde haar af en toe; ze was bang dat ze zou verdwalen en nooit meer terugkeren. Soms vond ze de volgende dag een duimafdruk op haar dij, een pijnlijk plekje op haar borst vlakbij de tepel. Een keer hadden haar borsten onder de kleine blauwe plekken gezeten; ze had ze nauwkeurig bekeken en geteld, dertien in totaal.
Het was haar ritueel om hem pas weer op te zoeken als de blauwe plekken waren verdwenen, maar in de loop van de tijd werd het steeds moeilijker om zich aan dit zichzelf opgelegde embargo te houden. Ze bestelde bij een postorderbedrijf een kruidenzalf die blauwe plekken sneller scheen te genezen. Het middeltje werkte en ze verbleekten twee keer zo snel.

Zijn atelier was hun speeltuin. Ze bedreven de liefde in elke hoek, op elk oppervlak, tot de vrouw het idee had dat ze zijn ruimte net zo door en door kende als zijn lichaam.
Ze zag in gedachten een van zijn beelden, `Broer en zus', de visualisatie van een incestueus verlangen, van woorden die niet uitgesproken kunnen worden, daden die onderdrukt moeten worden, emoties die beteugeld moeten worden.
Twee doorschijnende marmeren gestalten, armen en lichamen verstrengeld, liggen naast elkaar op een zwart marmeren bed. De grootste figuur is een vrouw; de andere een man. De man liefkoost de volle, marmer dooraderde borsten van de vrouw, drukt ze samen met zijn handen terwijl hij op haar tepels sabbelt, zijn gezicht begraven in haar witte vlees.
Nadat ze het beeld had gezien, beschouwde de vrouw haar minnaar als haar broer.

De vrouw werd wakker met haar borst in de mond van haar minnaar. Ze draaide zich naar hem toe en trok zijn hoofd dichter naar haar lichaam, zodat ze op het laatst zijn hele mond vulde. Ze hadden urenlang gevrijd, en de geluiden die ze nu maakten waren bedaard, gelijkgestemd, fluisteringen van onverzadigbare lust, van een honger naar elkaar die op geen enkele manier gestild kon worden.
Toen hij klaarkwam, waren ze net aan het kussen en hij schreeuwde in haar mond, waarbij hij zijn lippen hard tegen de hare drukte en het geluid binnen in hun lichaam werd verzegeld. De echo kaatste heen en weer tussen hen.

Later was ze opgestaan, hoewel ze hem altijd node uit haar liet glijden, en zag ze dat ze alle twee onder haar bloed zaten. Ze waste zichzelf en toen maakte ze teder en langzaam zijn lichaam schoon. Ze keek hoe hij zijn wijnstruik water gaf. Die groeide op de binnenplaats van een gebouw op het van smog vergeven industrieterrein in de stad. De struik, lang geleden geplant toen het gebied nog een wijngaard was, kroop omhoog langs de brokkelige bakstenen muur, een tweelingpaar knoestige takken dat zich over het lattendak van de kleine binnenplaats slingerde. Het verbaasde haar dat de struik gewoon door bleef groeien in het piepkleine lapje ondervoede stadsaarde.
De vrouw keek hoe haar minnaar voorzichtig water over het lapje aarde goot; de wijnstruik zoog het langzaam op. Hij hield de gieter scheef en goot meer water uit. De wijnstruik zoog het langzaam op. Ze wou dat zij de wijnstruik was, besproeid door haar minnaar, geduldig.

Hij schonk cognac in het kristallen glas, gaf het aan haar en hield toen de fles omhoog en goot de zoete, dikke drank over haar schouders uit. Het vocht stroomde over haar weelderige borsten, door de diepe spleet ertussen, omlaag naar de middellijn van haar lichaam, langs haar navel tot in haar schaamhaar en liet een spoor na op haar huid. Ze lachte en dronk haar glas met één teug leeg voordat ze haar armen naar hem uitstrekte. Hij boog zijn hoofd naar haar van cognac doordrenkte borsten en terwijl hij het goddelijke vocht van haar lichaam likte en zoog, begon de vrouw te huilen.