< 1 pagina terugbladeren Het Valentijnstrio Een onbekend parfum deed Frédéric verstijven op de trap die naar onze vertrekken leidde. De onverwachte meevaller activeerde twee radartjes, de zintuiglijke ontvanger van de verbeelding van mijn echtgenoot. 'Ik durf te wedden dat het een imitatie van Yves Saint Laurent is!' opperde hij tijdens het diner, met trillende neusvleugels snuffelend naar een vlaag die zijn steek van doortrapte jaloezie moest verdoezelen. Gewaarschuwd door mijn intuïtie hield ik het bezoek van Margarita voor mij, een Slavische schone met een koele charme, met wie ik twee keer per week zij aan zij ging paardrijden in de manege van Heilles, dicht bij Noailles, zij op haar voskleurige merrie. Het land van Bray waar wij wonen, stikt van de paardenfokkerijen. Daar richt ik mijn Koninklijke Hoogheid af, een zesjarige merrie, de troostpremie van Frédéric omdat hij uit de hoofdstad was vertrokken. Hoewel Margarita haar privé-leven bij mij niet als gespreksonderwerp naar voren bracht, verdacht ik haar van geflirt met blasé gebaartjes die zij bewaarde voor de heren van de rijclub. Van onze instructeur wist ik dat onze schoonheid logeerde in een voor Bray karakteristiek kasteel dat een Georgische schilder huurde tussen twee reizen naar Sint-Petersburg. Op haar paard, dat eigenlijk van de rijclub was, leek zij een keizerlijk mysterie uit te stralen. Trouw aan de tinten beige die passen bij mijn matte teint had ik die dag het meisje getrakteerd op mijn groene amazonekostuum. Ze had het voor de kastspiegel gepast. Het kostuum benadrukte haar blonde haren. De wasem van een reukwater dat deed denken aan 'Opium' van Saint Laurent doordrong het vertrek terwijl zij zich onder mijn ogen omkleedde. Het vreemde parfum kietelde Frédérics neus, die altijd op de loer lag voor nieuwe geuren. Mijn man zou zich terecht kunnen beroemen op twee mechanismen die hem onderscheiden van de andere veertigjarige verleiders: zijn reukzin en zijn fantaseermachine. Zijn fijne neus is altijd alert, kan de koude as van een Davidoff opsporen, een aangestoken sinaasappel in de fruitmand, of de paardenvijg die onder mijn laars kleefde. Nadat hij Het parfum van Süskind gelezen had, bazuinde hij rond dat hij zijn roeping van neus gemist had. Het tweede mechanisme, zijn fantaseermachine, werkt op volle toeren in bed zodra hij bij mij komt, en dat sinds ongeveer een jaar. Deelde hij voorheen deze geheime tuin met een of andere minnares? Of ben ik eerder de oorzaak van zijn droombeelden, door onschuldige en perverse provocaties? Bij de eerste pogingen van de machine stelde hij me voor als een liftster en blies zo een episode uit mijn adolescentie nieuw leven in. Voor ons huwelijk had ik hem het avontuur verteld. In de Provence, tussen RoussilIon en Gordes, had een lavendelverkoper, die me opgepikt had aan de rand van de weg, geprobeerd me te versieren. Ik was uit het rijdende voertuig gesprongen om te ontsnappen aan de enorme hand die mijn knie betastte. De geur van de lavendelbloemen had het olfactorische geheugen van Frédéric zozeer geprikkeld dat hij zich het avontuurtje had toegeëigend. Op een zondag was ik naakt, met mijn rijlaarzen aan, zijn kamer binnengevallen. Ik was in een weerspannige bui en meende zijn kleinzielige gevoel voor hygiëne te kwetsen. Zijn fantaseermachine kreeg de overhand. Maandenlang wou hij me zo, omdat volgens zijn eigen zeggen, de grondgeur hem naar het hoofd steeg. In de lente had hij me in een tennisrokje gezien. Hij smeekte me zo naar hem toe te komen. De zomer weergalmde van onze banaalste woorden. Ik voorvoelde dat het zou escaleren. Zonder grote bezorgdheid, want ik had de smaak te pakken gekregen van onze erotische spelletjes. Ons koppel werd in de herfst een trio, in aantal uitgebreid door de fantaseermachine. Net voor het trio, op het slaapkamertapijt, hadden we ons vermenigvuldigd dank zij de weerkaatsing in de kastspiegel. Mijn concentratie liet het afweten bij het zien van die wirwar van benen. Op mijn aandringen keerden we terug naar de echtelijke sponde. Het trio werd gevestigd. De blondine die zich elke nacht tussen ons in nestelde, was vlezig en biseksueel. Jong, natuurlijk. De leeftijd van Margarita. Met een nooit falende flexibiliteit ten opzichte van onze waanzinnigste driften, stil en gehoorzaam in alle fasen van onze liefdesspelletjes. Zij leidde onze strelingen en loste zich in een wolk op bij wijze van epiloog. Haar verdwijning viel samen met het moment waarop ik me in de oksel van mijn man vleide. De fantaseermachine sluimerde samen met ons in tot de volgende nacht. De vlezige blondine van onze tot leven gewekte dromen schreef zich op een regenachtige dag bij de ruiterclub in. Vanuit de box waar ik mijn merrie met stro droogwreef, herkende ik haar in één oogopslag. Ik verborg mijn enthousiasme en vond het plezierig discreet te trachten haar gunsten te winnen. De kerken van de streek zagen ons arm in arm door hoofdbeuk en kapellen slenteren. In Saint - Étienne-de- Beauvais nam ik haar mee naar het kruisstandbeeld van de heilige Wilgueforte, de vrouw met de baard. We bladerden enkele geschiedenisboeken door op zoek naar informatie over deze bezienswaardigheid. Onze zoektocht in de bibliotheek van Beauvais was vruchteloos. We wisten niets van deze middeleeuwse heilige. We hielden het bij de meest sexy van enkele fantastische hypotheses die onze ongebreidelde verbeelding vormde. We beslisten dat zij een baard gekregen had door een smeekbede aan de hemel om een of andere ongewenste aanbidder af te poeieren. In een periode waarin een vrouw met een baard slechts een goddeloze heks kon zijn, had deze hoogmoed haar aan het kruis gebracht. Ik stelde me het gezicht van mijn man voor als het voortreffelijke schepsel van onze nachten zich plots ontpopte tot een vrouw met een baard, en ik lachte in mijn vuistje, omdat ik mijn nieuwe vriendin niet durfde onthullen welke rol zij volgzaam vervulde in onze intimiteit. Frédéric vergat de imitatie van 'Opium' tot Valentijnsdag. Ik had Margarita uitgenodigd voor een bijzonder diner, dat voor haar niets betekende: de Petersburgers vieren het feest van de geliefden niet. Een Française had zich in zo'n situatie waarschijnlijk uit de voeten gemaakt in het frustrerende vooruitzicht erbij te staan en de lamp op te houden terwijl de gelieven zich vermaken. Margarita accepteerde. Frédéric werd voor een voldongen feit gesteld. Hij hallucineerde toen hij Margarita ontdekte die in mijn groene rijkostuum wegdroomde voor de haard. Zij stond met holle rug tegen de schouwmantel geleund, gehypnotiseerd door de betovering van het vuur. Frédéric verwisselde in enkele minuten zijn driedelig pak voor een landelijk tenue, en pakte uit met zijn jonge-verleidersglimlach. Zijn hand trilde boven de kaarsen. Hij moest twee keer opnieuw proberen om ze aan te steken. Ik stelde hen aan elkaar voor met een bestudeerde losheid. Ik was gespannen. Mijn decolleté paste volstrekt niet bij het jaargetij en ik rilde, terwijl ik probeerde mijn schouders te ontspannen. Toen we aan tafel gingen, legde Margarita teder een arm om me heen: 'Trek een trui aan! Je hebt het een beetje koud, nietwaar?' Frédéric zag ons in zijn op hol geslagen verbeelding, verstrengeld voor de haard van onze salon. Zijn fantaseermachine probeerde als een cameralens in te zoomen op de realiteit die ik hem zonder omwegen voorlegde. Na zijn eruditie op het gebied van kaviaar tentoongespreid te hebben, waarvan Margarita voor ons een vorstelijke soort had meegebracht, hield Frédéric vaardig de conversatie levendig gedurende het hele diner. Zijn vragen draaiden rond onze dressuurlessen. Hij probeerde onze graad van vertrouwdheid in te schatten want het parfum van de amazone had zijn herinnering aan de geur die enkele weken eerder door het huis dreef, wakker geschud. Margarita stelde hem gerust met glimlachjes die ik van haar niet kende. Haar blik koesterde ons met een onverhoopte genegenheid, zodat ik dacht dat ze medeplichtig was aan mijn geheime intrige. Frédéric fantaseerde dat het een lieve lust was. Ik raadde dat hij haar uitkleedde, inzoomde op de contouren van de vreemdelinge die elke nacht tussenin ons gleed. Hij registreerde elk anatomisch detail van Margarita in zijn erotische databank: haar kin, rond zoals die van een pop, rustend op haar in elkaar gehaakte handen, haar witte vingerkootjes uitgestrekt, met aan het uiteinde nagels die onze tintelende huid onder hun streling rood zouden maken, de vooruitstekende welving van de opgetrokken schouders in de houding van Margarita, die haar ellebogen op tafel gezet had. Hij dronk elke centimeter van dit zachte vlees in, haalde het blonde graan binnen, dat onder een mutsje op haar rechte nek lag, registreerde de momentopnames van profiel, vooraanzicht, driekwart, gehurkt, liggend, op de buik, bovenop zittend, onderop liggend. Hij stal een haar die tussen de mazen van haar trui, mijn trui, gevallen was, hield die tussen twee vingers, hoopte uit de grond van zijn hart dat ze een wens deed zoals bij een wimper op haar frisse wang het geval zou zijn, maar zei er niets van. Terwijl hij een oester opslokte en heel erg slurpte, keek hij over het blad van de ronde tafel heen hoe de amazone de benen kruiste, daarna opende. Hij zette haar in het zadel. Zij dartelde over de mallemolen van onze slapeloze nachten; we werden om de beurt bereden. Het trio was binnen handbereik; ik bood hem zwarte parels op een schotel aan, deze steureieren die op onze lippen kleefden, het stoutmoedigste cadeau voor Valentijnsdag. Met een flemende stem legde hij aan Margarita uit hoe de Amerikanen Valentijnsdag verheerlijkt hebben, een halfslachtige en puriteinse viering naar het voorbeeld van de geliefden van Peynet - Peynet? Nee, vanzelfsprekend kende zij de tekeningen van Peynet niet -, om het gebrek aan erotiek in hun maatschappij te camoufleren. In Europa, met inbegrip van Rusland natuurlijk, is men warmbloedig, heeft men een licht ontvlambare zinnelijkheid. Valentijnsdag is het geluk van de juweliers en de bloemisten, en van ons, vanavond. Margarita hing aan zijn lippen en genoot in stilte als een verwonderd klein meisje, met haar kin in haar handen. Bij het digestief, wodka met bizonkruid, stelde Margarita vriendelijk voor kaarten te leggen voor ons. 'Voor jullie liefde!' stelde ze Frédéric voor, wiens rationalisme heftig gekant was tegen elke poging de toekomst te voorspellen. 'Eén kaart dan, het zal een liefdesprent zijn voor Valentijnsdag; drong ze aan met hese stem. Frédéric gaf toe en schudde de kaarten. Margarita nam ze uit zijn handen met een ervaren gebaar en spreidde ze met vurige blik uit op het lage tafeltje. Ze ging in kleermakerszit met haar rug naar de haard zitten. We beantwoordden haar zachte wenk en maakten het ons gemakkelijk, tegenover haar op het tapijt, aandachtig als twee scholieren. 'Trek een kaart Frédéric!' De kaart stelde een trio aan tafel voor. Frédéric en ik herkenden onszelf zwijgend in het koppel dat tegenover elkaar zat. Het derde personage werd van achteren afgebeeld. Frédéric kuchte. Het vuur vlakbij kwam me ondraaglijk voor. Ik transpireerde. Ik trok de pullover uit die ik op aanraden van Margarita aangetrokken had. Eén van mijn borsten floepte uit mijn elegante bustier. Margarita boog zich om het bandje weer op te halen. Op hetzelfde moment legde Frédéric een hand op mijn schouder, zijn hand bevond zich op de hare. Een huivering liep over mijn rug onder de dubbele aanraking. Margarita trok haar vingers terug. Haar lach deed mijn speelse spiegel barsten, en terwijl hij luider werd, bereikte hij Frédéric. Op mijn beurt werd ook ik overvallen door een bevrijdende slappe lach. Tranen van opluchting kwamen in mijn ogen. Margarita bracht met ons een toost uit. Zij dronk tussen twee orgastische lachsalvo's, die ons alle drie beheersten, in één teug haar glas wodka leeg. 'Ik voel... ik voel dat er een baard op mijn wangen groeit!' kon ze tegen me stamelen. Ons gelach stierf uit in golfjes op de zandige oever van onze telepathische gedachten. Margarita stond op en kuste mijn haren. 'Tot morgen op de manege, mijn Valentijntje!' Frédéric bleef stil. De radertjes van de fantaseermachine waren geblokkeerd. Een vreemd lichaam was erin geslopen in de vorm van een Russische pop. Het idee dat Margarita zich had kunnen laten verleiden door mijn man deed mijn hart sneller kloppen. Ik had mezelf, zonder het te willen, opgezadeld met een kleine fobie. We sliepen die nacht verstrengeld voor de open haard, in een roes door een goedkoop Russisch parfum.