< 1 pagina terugbladeren De man van de kabelmaatschappij Hij zit lager dan ik: hij zit op handen en voeten op de grond. Ik bekijk hem vanaf mijn bureau, waar ik doe alsof ik iets van groot belang typ op mijn draagbare pc. Hij is jong, gebruind, en hij doet 'hmmpff, hmmpff, hmmpff' met zijn lippen, terwijl hij uit alle macht een dikke kabel naar zich toe trekt, die uit een gat in de muur komt. Dit ge-hmmpff is fascinerend. Deze kabeltv-installateur doet 'hmmpff', met zijn lichtjes hartvormig gewelfde lippen. Zijn 'hmmpff, hmmpff, hmmpff' komt en gaat in zijn kusholletje, tot juist op het puntje van zijn roze tong, die af en toe verschijnt als was hij een frambozenbonbon aan het opzuigen. Vanaf het moment dat hij even tevoren binnenkwam, zei ik bij mezelf dat ik me zou vermaken door hem als een insect te observeren, terwijl ik tegelijkertijd een verslag van mijn indrukken zou maken. Het enige probleem is dat mijn indrukken, nu al, op hol slaan. Ik zou hem graag bij mijn jachttrofeeën voegen, mijn viervoetige installateur. En waarom niet? zeg ik dromerig tot mezelf, terwijl ik me een beetje opzij buig om te proberen of ik niets uitdagends tussen zijn benen kan ontwaren. Oei, de man stopt even om op adem te komen. Niet meer dan twintig, dit schatje. Hij kijkt op. Hij is klaar met zijn 'hmmpff, hmmpff, hmmpff' en dat vind ik nu al jammer. 'Het is daaronder een hele warboeL: murmelt hij, terwijl hij me met een ontstelde blik de slangachtige draden laat zien, die mijn man opgerold heeft onder het meubel. Ik heb medelijden met de warboel. 'Kan ik u helpen?' vraag ik voorkomend, terwijl mijn lenige vingers tegelijkertijd dit listige voorstel intikken op de Mac. 'Het lukt wel: slaat hij mijn sappige verwachtingen onherstelbaar de bodem in. Dan begint hij de videorecorder en de videocassettes uit het televisiemeubel te verwijderen en terwijl mijn bruine schatje de hele tijd in de weer is, zie ik, vanaf mijn panoramische bureau, verborgen achter mijn scherm, niets dan schuddende billen en lippen waarlangs een hele reeks bizarre onomatopeeën nog steeds de revue passeren. Die man spreekt niet: hij blaft, hij sist tussen de tanden, hij kraakt, hij knarst. Kortom, hij maakt dierengeluiden! En dierlijke mannetjes doen me blazen. Ik houd het niet meer uit. Nu kijkt hij me opeens bedachtzaam aan. Het bloed stolt me in de aderen, eigenlijk in mijn kut. 'Wilt u koffie?' opper ik gejaagd voor alle zekerheid. 'Nee: antwoordt hij meedogenloos, 'ik zoek de afstandsbediening: Zijn blik valt op mijn werktafel, ik verschuif zachtjes mijn Power- Book zodat hij niet kan zien wat ik schrijf. 'Ah, daar is ze!' juicht hij. Op dit ogenblik staat hij recht voor mij, juist voor mijn bureau. Als hij één stap dichterbij komt, strijkt zijn penis onvermijdelijk tegen de harde rand van het hout, waardoor hij ongetwijfeld zwelt, totdat hij een adequate staat van gezwollenheid bereikt, terwijl zijn blik zich in mijn ogen boort, die oplichten dankzij een wellustige bindvliesontsteking. Maar hij heeft zich al omgedraaid en gaat terug naar de televisie om verder te gaan met mijn kabelaansluiting. Ik heb graag dat hij mijn aansluiting verzorgt. Als hij me maar tot op het bot kon aansluiten, dat zou beter zijn. Ja, ik weet het. Ik ga onze zinnelijke debatten opschrijven, hier, terwijl hij er is, achter zijn rug. Terwijl hij bezig is met mijn aansluiting, zal ik met hem afrekenen: hem onderwerpen, hem verwerpen, als ik maar iets kan doen met hem. Maar ik heb enkele bijkomende inlichtingen nodig om het personage goed te situeren. 'Meneer?' Hij wendt zijn Grieks-Romeinse hoofd vragend naar mij. Hij zuigt nog steeds op zijn frambozentongetje, dat ik nog net zie in zijn gespitste mond. Ik zou hem er met veel plezier bij helpen. 'Sinds wanneer legt u aansluitingen?' vraag ik op een schoolse manier. Geen antwoord. Zwarte, wilde ogen, uit het Cro-Magnon-tijdperk. Mijn hart dartelt een ogenblik in mijn slapen en tuimelt dan, met een klap, in één keer, in vrije val naar mijn onderbuik die begint te golven. Heel discreet duw ik mijn hand onder mijn rok om te zien of ik van dienst kan zijn in dit ondergrondse drama dat daar beraamd wordt. Ik kom op tijd: het is overstroming. 'Hebt u altijd al kabelaansluitingen gelegd?' houd ik hartstochtelijk voL Zijn grote ogen geven aan dat de man uit het veld geslagen is, terwijl ik van hem zou verwachten dat hij mij omvergooit. Hij stamelt, onomatopeet, maar schenkt me uiteindelijk toch een glimlach. Op dat moment grijpt hij zonder omwegen de contactdoos. 'Mevrouw, waar wilt u hem hebben?' Ik vergeet te ademen. Gelukkig antwoordt hij in mijn plaats. 'Op de videorecorder, natuurlijk: En daar gaat hij weer hard aan het werk. Hij denkt alleen aan zijn werk, die man. Ik zucht gelaten. Goed, laten we hem eens in detail beschrijven, dat zal me zo dadelijk helpen, als hij vertrokken is. Hoe meer ik me zijn kleine, knapperige bijzonderheden kan herinneren, hoe overtuigender ik erover kan praten tegen mijn erectiele orgaan. Eens kijken... Zijn afkomst moet... heet zijn. Hij ruikt sterk naar mannetjesdier. En daar heb ik een fijne neus voor, weet u. Al twintig jaar snuif ik hen op. Van ver, van dichtbij, van een vage geur van een vluchtig visioen, tot het toegewijde inademen van het kleinste stukje van hun lichamen. Ook ik heb een doeltreffend reukorgaan... Even kijken. Jeans, sokken... (ik buig me discreet voorover) ze zijn zwart. Hij heeft pas zijn sweatshirt over zijn T-shirt getrokken, het een is zwart, het ander wit, en, het absolute einde, uit een van de afgesneden achterbroekzakken op zijn kleine achterwerk steekt het handvat van een schroevendraaier. Zo wandelt hij rond, de onschuldige, hij draait en keert met zijn draden, gaat zonder waarschuwing weer op handen en knieën liggen, het bovenlijf bijna op de grond omdat hij de onderkant van mijn elektrische aansluitingen wil observeren, zijn achterste in de lucht, gekromd, met zijn vooruitstekend handvat. Op een keer heb ik er precies zo één uit de gereedschapskist van mijn echtgenoot in mijn vagina gestopt. Het was zeer interessant. Misschien probeer ik de volgende keer de nijptang. Het koude contact van het metaal dat mijn lange clitoris omknelt zou wel eens een opmerkelijke ervaring kunnen Zijn. Terwijl ik kijk hoe mijn installateur alle mogelijke posities aanneemt om me aan te sluiten, begin ik me af te vragen of hij het niet met opzet doet. Zijn kontje bevindt zich steeds op de voorgrond, elk moment van een andere kant gepresenteerd. Oh, ik zou zo graag wat meer over hem weten... Me zijn rauwe woorden inbeelden als hij zijn vlag in mijn maan kwam planten... Helaas, ik ken de klank van zijn stem zo slecht, hoewel zijn 'hmmpff, hmmpff, hmmpff' me altijd zal bijblijven. 'Maar legt u dan de hele dag aansluitingen?' zeg ik, volledig van de kook. 'Ja m'vrouw: verwaardigt mijn aanbedene zich te antwoorden. 'En vindt u dat fijn?' Hij haalt de schouders op. Nu heeft hij juist nog een nieuwe dubbelzinnige positie gevonden. Geknield, zijn hielen tegen zijn dijen, een bedachtzame hand die een licht briesje op doet steken in zijn haar. Hij zoekt. Wat zoekt hij? Misschien zou ik hem kunnen helpen? Maar hij is me te vlug af. 'Mevrouw?' 'Ja: slik ik. 'Ik ga u laten zien hoe het werkt.' Ik sta verwilderd op en murmel dat ik inderdaad niet goed weet hoe het werkt, dat ik waarschijnlijk lessen nodig heb. 'Uw aansluiting op Filmnet doet het niet: zegt hij. 'Ik heb het zo afgesteld dat u "Movie Channel" en "Filmnet +" kunt ontvangen.' 'Ah ja?' zeg ik terwijl ik hem ongemerkt streel. 'Bent u Engels, Amerikaans?' 'Ik heb een jaar in New York doorgebracht; legt hij kort en bondig uit. 'Eerst moet u op "video" drukken met uw afstandsbediening. See?' 'Euh...; zeg ik, mijn blik en mijn aandacht worden door de zwaartekracht onontkoombaar naar de vreselijke bult die zijn jeans nu vertoont, getrokken. 'En om een band te bekijken; vervolgt hij, 'moet u eerst de timer uitschakelen en dan vervolgens op de afstandsbediening drukken. Op 12. It's normal.' 'It's normal?' herhaal ik op de rand van bezwijming. 'Ik zal het u laten zien: 'Wat zal u me laten zien?' Ik hijg, beef, verlies het hoofd, zie mijn computer en klamp me wanhopig vast aan het instrument, de stille getuige. 'Een minuutje; stamel ik. 'Ik maak even af wat ik aan het schrijven was. Ik ben onmiddellijk bij u. Onmiddellijk..: Terwijl ik mijn rapport afwerk, bukt tot mijn grote verbazing de man zich plotseling, graait in zijn kist en haalt er een videoband uit. 'U hebt een cassette meegebracht?' probeer ik een gerechtvaardigde nieuwsgierigheid te bevredigen. Zonder enig antwoord steekt hij vliegensvlug de videoband in de recorder. Dan draait hij zich naar mij om en kijkt me vreemd glimlachend aan. Ik kan niet onderscheiden wat er op het scherm verschenen is, want zijn mooie wilde lijf bevindt zich er juist voor. 'Wat is...?' Het slot van mijn vraag sterft weg op mijn lippen. De installateur heeft het televisiescherm naar me toe gedraaid en laat me het beeld zien. Ik word rood tot de toppen van mijn borsten. Een vrouw ligt plat, haar benen heel wijd open, begluurd door begerige blikken, met een woud van penissen boven haar, dik als takken, die zij beurtelings zuigt. Straaltjes speeksel lopen uit haar mond. Met moeite slik ik mijn speeksel weg. Dan verschuift plots de interesse voor het beeld op televisie naar de achtergrond, want de man heeft zijn gulp geopend en zijn roede tevoorschijn gehaald. Hij is lang en puntig als die van een hond. Ik ruik vanaf hier zijn muskusparfum dat naar mij kruipt en zich een weg baant tot onder mijn rok. Mijn keel is droog. De rest druipt. De installateur wrijft zijn penis tegen de mond van de vrouw die zich aanbiedt op tv. Ik ga staan, ik sta... het vervolg, dat moet je aan mijn poesje vragen... Nee, ik heb me vergist... Hier sta ik weer voor mijn computer. De man is echter nog steeds daar, met zijn lul uit zijn broek. Als ik naar hem toe ga, duwt hij me weg. Hij wil alleen dat ik kijk. Dus ben ik weer achter mijn panoramische bureau gaan zitten en zie hoe hij heen en weer gaat tegen het televisiescherm, hoe hij paart met de monden en achterwerken, om het even welke, mannen of vrouwen, het speelt geen rol. Hij raakt alles aan wat beweegt, al wat hij kan, erop lettend dat mijn ogen zijn lul niet loslaten. Hij geniet van mijn blik, zijn sperma maakt het scherm troebel. Op mijn beurt, met mijn vinger aan de trekker, ontplof ik. Het geluid van een beschaamde en gejaagde deur vergezelt mijn vlucht naar de hel... Hij is vergeten me te laten tekenen, maar ik denk niet dat hij terugkomt.