< 1 pagina terugbladeren De garage Volgens haar omgeving - voornamelijk mannen - was Aline een spontane knappe vrouw, extravert en hartelijk. Al heel jong wist ze hoe ze gezond verstand en opportunisme kon combineren: zo kwam het dat ze als zestienjarige na de vroegtijdige dood van haar moeder haar dorp verliet en in Reims bij een notaris introk in ruil voor wat klusjes. Aline slaagde er snel in deze kerel, Octave Raguin, te veroveren. Zij viel op slag bij hem in de smaak, omdat zij de manier gevonden had om hem te vleien en tegelijkertijd een stralende frisheid in haar woorden te bewaren. Nauwelijks een paar dagen nadat ze was aangenomen, was Aline de kleine afmetingen van haar kamertje al beu, ging met een durf, eigen aan de jeugd, de kamer van Octave binnen en gleed onder de donsdeken. Daar bewees ze de notaris de eer die bij zijn status paste en de arme Raguin schoot er bijna het leven bij in. Het was ook in de armen van Octave dat Aline haar macht over het mannelijk geslacht ontdekte. In zijn naÏviteit droeg de notaris bij tot de seksuele opvoeding van de jonge vrouw, die hem bestookte met ongelooflijk geile vragen. Zij sprak met hem zoals met een vertrouweling en Octave kon het niet laten enkele pikante anekdotes die hij zelf beleefd had, toe te voegen aan haar geheimen. Hij vertelde haar hoe hij bijna zijn carrière op het spel gezet had door een jong meisje te verleiden dat, net als Aline, minderjarig was. 'Kon dat meisje goed vrijen?' vroeg Aline. 'Niet zo goed als jij. Zij speelde niet met mijn pik. Maar jij gaat er heerlijk mee om. Als jij me nu eens afzoog, liefje?' 'Wat geef je me in ruil?' 'Raad.' 'Om je genot te geven, Octave?' 'Om alle mannen genot te geven!' 'Oh ja, vertel het me.' Aline bekommerde zich zó goed om Octave Raguin dat deze besloot haar alles te geven, behalve zijn geld: het grootste deel van zijn tijd, zijn geslacht, zijn dromen en zijn verlangens. Hij kocht oude boeken over ouderwetse maar plezierige erotiek, jarretelles om haar uit te dossen zoals voor de feesten van Sint-Eustachius, ivoren geishaballetjes die hij na lang twijfelen bestelde uit een catalogus van een postorderbedrijf. De notaris kon het geheim niet lang voor zich houden en zijn gepoch, dat van slechte smaak getuigde, zou het lot van de jonge vrouw mede bepalen. Algauw werden de woorden van Octave Raguin verdraaid en ze deden als een lopend vuurtje de ronde in heel Reims. Het ging van mond tot mond en je hoorde niets anders meer zingen dan het suggestieve rijmpje: Aline wil 'm zien. Het was waar: zij zag graag piemels en weldra stak ze dat niet meer onder stoelen of banken. Zij verliet Octave Raguin, die haar een huwelijksaanzoek deed om haar bij zich te houden. Zij weigerde en ging boven een garage in een flatje wonen dat uitzag op de kathedraal. Daar liet ze haar minnaars komen, zeven in getal, één voor elke dag van de week. De rekrutering was kinderspel, de notaris had door zijn lovende en wellustige uitingen flink wat begeerte opgewekt. De minnaars van Aline waren bruten. Zij vrijden met haar tot ze van uitputting in slaap viel en vaak hoorde ze hen zelfs niet weggaan. In haar slaap verbeeldde ze zich dat ze nog steeds aan het vrijen was. Ze was zo'n vrouw die zonder ophouden meer genot wil, en in haar dromen vond ze onmogelijke seksstandjes uit, die ze tijdens haar afspraakjes in het echt uitprobeerde. Aline hield bijvoorbeeld van wat zij het 'strijkstok-op-de-contrabas-standje' noemde: met haar hoofd op het kussen zwierde zij haar benen in de lucht, spreidde ze wijd open en vroeg aan de man om zijn strijkstok lekker diep in haar te doen vibreren. De geopende kut van de jonge vrouw trok de penis aan als een magneet en de man werd een eminent musicus terwijl hij zich erop concentreerde aan Aline kreten als een lamento te ontlokken. Zij zwoer alleen bij haar lichaam, de dans der ledematen, de zinnelijke blankheid die tentoongesteld was in de holte van haar dijen. Van haar wekelijkse minnaars eiste zij slechts één ding: dat ze altijd en in alle omstandigheden bereid waren. In het bijzonder hield ze ervan met hen pikante gesprekken te voeren en tegelijkertijd onder haar vingers hun geslacht te voelen zwellen. Zij kneep er een beetje in om het bloed in zijn ader aan te wakkeren. Dan spietste ze zich uit eigen beweging op hun gek makende lul. Georges, een van de 'vaste bezoekers' zoals zij hen noemde, was haar lieveling. Hij kwam altijd bij haar met een begerige blik en een zwaar gezwollen geslacht in zijn broek. Als Aline dat zag, proestte ze 't telkens uit in het vooruitzicht van het genoegen van de ontmoeting, en om een te duidelijke blijdschap te beteugelen, overdekte ze de wangen van de garagehouder met kussen. Ook dit keer werd ze niet teleurgesteld. Hij opende zijn gulp en haalde zijn stijve vlezige lul tevoorschijn. Geen van beiden waren zij zich bewust van hun hijgende ademhaling. Hij ging aan het werk als aan een mooie reparatie, met dezelfde toewijding die hij aan de dag zou hebben gelegd voor het onderhoud van een peperdure buitenlandse wagen. 'Stoot wat harder, Georges!' Georges stak zijn lans meer naar voren, liet hem ritmisch heen en weer gaan. Door de krachtige stoten, viel Aline naar achter en werd ze diep in de canapé geduwd. Haar haar lag wanordelijk op de mauve kussens; Aline liet zich meeslepen in een extase die haar verrukkelijk stond. Georges zette zijn taak voort met de onbehouwen tederheid die paste bij zijn vijftig jaar, tevreden met het genot zonder iets te vragen. Ze gingen zozeer op in hun gestoei dat zij nauwelijks de zeven klokslagen van de kathedraal hoorden, als ze die al hoorden. De oproep voor de mis betekende ook avondeten, en Georges moest naar zijn gezin, dus pompte hij nog feller in Aline, slaakte dan een rauwe kreet. Aline hield haar minnaar in zich, totdat ze zelf voor de derde keer haar vocht spoot. Zodra de begeerte geblust was, namen ze met een verstrooide kus afscheid. De garagehouder had nog maar net het appartement van zijn maîtresse verlaten of er werd op de deur geklopt. Een eenvoudig geklede vrouw van rond de vijftig met een gegroefd gezicht stond op de drempel. Zij ging de zitkamer binnen en plofte in een van de stoelen. Nadat ze op adem gekomen was om te kunnen spreken, bekeek zij de jonge vrouw van top tot teen met minachting en snauwde haar toe: 'Ik heb zoveel over jou gehoord dat het me nu niets meer doet hier te zijn: 'Wie bent u?' vroeg Aline. 'Jij, jij bent beklagenswaardig: zei ze. 'Wat wilt u van me?' 'Is Georges hier?' Van haar stuk gebracht antwoordde Aline vlug: 'Nee. Wie vraagt dat?' 'Ik. Sinds hij jou kent, staat Georges in vuur en vlam en als je in vuur en vlam staat, kun je niet meer op het rechte pad blijven. Ik waarschuw je: als je van plan bent hem nog te ontmoeten, zal het je berouwen: 'Bent u zijn vrouw?' Aline pauzeerde even en vervolgde toen: 'Georges komt hier niet. Hij werkt beneden in de garage. Je bent op de verkeerde verdieping!' 'Iedereen weet wat jij met mannen doet. In deze stad is geen plaats voor een hoer als jij: Terwijl de echtgenote haar de ene belediging na de andere toeslingerde, was Aline rustig naar het raam gelopen. Ze zei: 'Kijk wie daar net over het plein loopt!'. 'Is hij het?' vroeg de vrouw met een ongecontroleerde angst. Zij snelde naar het venster. Aline keek haar boosaardig aan: 'Hij komt net uit de kerk. Hij bidt voor jouw redding en opdat je hem een beetje plezier laat vinden buiten jouw armzalige uitgedroogde kut: De echtgenote wist niet wat ze hoorde en kon niet antwoorden. Aline ging verder: 'Ik ga je een dienst bewijzen, omdat ik je graag mag, of beter gezegd, omdat ik de mooie hete pik van jouw Georges graag mag. Het is het beste advies dat ik je kan geven: ga opzij!' De vrouw bewoog zich niet. 'Ga opzij of je komt het nooit te weten. Doe wat ik je zeg.' De echtgenote liep woedend naar de deur: 'Ik hoef geen raadgevingen te ontvangen van een...!' Zij deed de deur open om te vertrekken. Aline hield haar tegen: 'Als je nog eventjes blijft, beloof ik je jouw man niet meer te ontmoeten... Goed zo. Ga maar weer zitten. Je verdient mijn advies. Je kunt het gebruiken tot het einde van je dagen zelfs als jouw Georges niet meer van je houdt.' Aline leunde tegen de vensterbank en de eerste nachtverlichting van de kathedraal omgaf haar prachtige lichaam met een stralenkrans. Ze tilde haar ruime wollen jurk boven haar knieën. De vrouw volgde als onder hypnose de beweging van Aline. De handen van de jonge vrouw gleden over haar kousen naar boven, naar een donkere en vochtige plaats die ze vrijmaakte door het kledingstuk te verwijderen. Haar poesje met zwarte, dichte haartjes was groot en glanzend. Het scheen de vingers van Aline op te slokken als een woud. Zij begon te kreunen, zich goed bewust van het schouwspel dat zij bood om zich te wreken. 'Het is ongelooflijk lekker, deze strelingen. Je zou jezelf ook moeten aanraken, of schaam je je daarvoor!' Met een ongehoorde schaamteloosheid deed zij haar vlees uiteen en liet behalve haar vlezige lippen, een indrukwekkend gezwollen clitoris zien. 'Vandaag is het zaaidag! Al het zaad van jouw Georges! Wat heeft hij me volgespoten!' Zij stak twee vingers in haar geslacht en trok ze er vol sperma weer uit. Ze begon ze met grote zorg af te likken. 'Voor jou is geen druppel meer over. Wat is masturberen heerlijk. Ik vraag me af hoe het mogelijk is dat ik nog kán! Hij heeft mij drie keer doen klaarkomen.' Terwijl ze dat zei, begon Aline haar clitoris als een broodkruimel te kneden, het knopje heftig te kietelen om het te doen zwellen van explosief verlangen. Haar vingers liepen als dieven van genot over haar geopende geslacht, gleden over haar dikke lippen om zich plotseling in de spleet te storten. Ze kon zich niet langer inhouden en ze schokte in haar hoogtepunt terwijl tegelijk het dichtslaan van de deur weerklonk. De week daarop was verschrikkelijk voor Aline. Wel duizend keer wilde ze beneden in de garage haar geliefde gaan vragen hoe het met hem ging. Zij beheerste zich, terwijl ze zich afvroeg hoe hij zou reageren. Had hij iets over het bezoek van zijn vrouw vernomen? Aline nam het zekere voor het onzekere en nam genoegen met haar 'vaste bezoekers', die minder presteerden, maar even gezwollen waren om haar te neuken. De jonge vrouw bediende hen goed, want zij kregen alle tederheid die zij niet aan haar lieveling kon geven. Zij vrijde hartstochtelijk: ze zoog hun lullen af tot zij vuurrood werden, bood eerst haar kont aan voor elk ander speeltje en riep in de hitte van haar opwinding de smerigste woorden die ze maar kende. Toch bleef Aline het komen en gaan van Georges in de garage bespieden. Ze dacht zelfs dat ze zijn stem herkende tussen het lawaai van motoren. Hém had ze nodig. Haar andere mannen waren slechts een magere troost. Op een morgen meende ze hem te kunnen betrappen bij het bestijgen van de trap. Ze dacht zijn zware stappen te horen en met een hoopvol hart trok ze meteen de deur van haar appartement open en riep hem. Geen antwoord. Zij ging naar beneden. De zij-ingang van de garage, die uitkwam op de corridor van het huis, was op zondag dicht. Zij probeerde de deur te openen, want een zwak licht scheen onder de deurspleet. Haar inspanning werd beloond. Bij het binnenkomen botste ze tegen een blik verf dat bij een Peugeot rondslingerde. Het lawaai boezemde haar angst in. Zij liep door het vertrek vol wagens en begaf zich instinctief naar de verlichte ruimte. 'Georges?' riep ze angstig. 'Ben jij daar? Geef antwoord.' Ze hoorde een zuigend geluid, nog één, een ondefinieerbaar geritsel, als een soort gevecht. Ze liep naar het bureau en drukte haar neus tegen het venster om binnen een kijkje te nemen. Ze zag de vertrouwde, machtige rug. Zelfs de blauwe overall kon de geprononceerde spieren van haar minnaar niet verbergen. Ontroerd door het weerzien liep ze het bureau binnen. Daar was hij, in trance. Zijn sterke armen hielden die van zijn vrouw vast, die op het bureau lag uitgestrekt. Hij bespeelde haar en het loopse merrieveulen zwaaide haar hoofd van links naar rechts als begeleiding bij elke stoot. Zij scheen een zalig hoogtepunt te beleven. Op dat moment, bij een van haar bewegingen, zag ze Aline. Ze slaakte een kreet die haar echtgenoot op slag deed stoppen. Ze brulde: 'Ik vermoord haar! Georges, wat doet jouw slet hier?' en tegen Aline: 'Hoer! Slet!' Aline liep in tranen het vertrek uit. Ze kon er niet tegen haar minnaar in de armen van zijn vrouw te zien. Langzaam liet zij zich vallen tegen een R5 in reparatie. De echtgenote sprong uit het bureau te voorschijn, gevolgd door een verslagen Georges, die heen en weer geslingerd werd tussen spontane tedere gevoelens voor zijn maîtresse en de terughoudendheid van de echtelijke plicht. Tot zijn vrouw kon hij alleen stamelen: 'Suzanne! Rustig! Suzanne!' Deze laatste had Aline bij de haren vastgegrepen en de twee rolden vechtend over de grond. Georges probeerde hen uit elkaar te halen, maar hun lichamen waren zo stevig verstrengeld, dat hij ze niet van elkaar kon onderscheiden. Nu eens zag hij Suzannes van haat vertrokken mond, dan weer merkte hij hoe de scherpe nagels van Aline het hemd van zijn echtgenote kapotscheurden. Aline greep de tepels van Suzanne en kneep er hard in. Deze slaakte een schreeuw van pijn die door heel het vertrek galmde. Suzanne werd beheerst door slechts één gedachte: Aline vermoorden! Voor de vernedering die zij haar had aangedaan, omdat zij haar man had afgepakt. In de strijd waarbij de twee vrouwen elkaar probeerden te overtroeven met verwensingen, spuwden ze in elkaars gezicht en slingerden elkaar obscene uitlatingen naar het hoofd om hun geweld kracht bij te zetten. Georges greep Suzanne bij haar kleren en rukte haar in één beweging los uit Alines greep. 'Hou op, Suzanne! Aline, jij ook!' Georges had een forse greep. Suzanne was zijn gevangene. Zij kalmeerde een beetje, maar bleef haar vijandin uitschelden en haar hatelijke blikken toewerpen. Toen keek zij haar echtgenoot aan: zo had zij hem nog nooit gezien. Een kille woede had zich van hem meester gemaakt. Hij verstrakte zijn greep. Aline stond langzaam op. Bloed parelde langs haar haren over haar voorhoofd. Zij streek met haar hand over haar gezicht: ze had niets gebroken. Georges ontstak in een vreselijke woede: 'Jullie verdienen allebei een pak slaag. Wie is de baas tussen man en vrouw? Wel, voor mij is dat de man! Aline, kom hier! Vooruit!' Aline schrok: 'Wat ga je doen?' 'Zwijg, dat zal je wel merken! Jij hebt niets te zeggen: Aline ging naar hem toe: 'Georges, je gaat me toch geen pijn doen?' Georges liet Suzanne los nadat hij zich ervan vergewist had dat ze hem zou gehoorzamen en ging naar een auto. Terwijl de twee rivales elkaars blikken vermeden, nam hij touwen uit de kofferruimte en naderde zijn maîtresse die ov.er haar hele lichaam trilde. Ze herhaalde: 'Je gaat me toch geen pijn doen?' Hij gaf geen antwoord en bond haar polsen vast aan een van de pilaren van de autobrug. Suzanne kon zich niet inhouden en kwam tussenbeide: 'George, laat je haar aan mij over?' Woedend draaide hij zich naar haar toe: 'Ik regel dit wel. Kom hier, jij.' Hij pakte zijn vrouw bij de hand en liet haar plaatsnemen in een beschadigde Fiat op de brug. Na twee mislukte pogingen om het verwrongen portier dicht te doen, sloot hij haar daarin op en zette het liftmechanisme in werking. Langzaam steeg het voertuig naar boven en rekte tegelijk de vastgebonden armen van Aline uit. De garagehouder stopte de machine toen het lichaam van zijn maîtresse tot het uiterste uitgerekt was. Hij rukte haar rok naar beneden en stortte zich op haar slipje dat hij aan flarden scheurde. 'Ik heb zin om op je mooie hoerenkont te slaan. Hoe opwindend is ze, zo helemaal voor het grijpen!' Boven drukte Suzanne zich in alle staten tegen het raampje om te zien wat haar man ging doen. Zij riep Georges toe zich te wreken. De woorden bereikten hen gedempt, een strijdlustig gedreun. 'Georges: zuchtte Aline, 'neem me. Ik verlang zo naar jou. Mijn kut staat in brand!' Georges stak eerst één, toen twee vingers in Alines vagina en bewoog ze. Zij schokte met haar heupen van genot. 'Vind je het fijn om opengesperd te worden? Jij moet wel dol zijn op dikke lullen!' Zij antwoordde niet, verschrikkelijk opgewonden. 'Je bent heel nat! Dat vind ik heerlijk! Weet je dat je me een enorme stijve geeft?' 'Neem me!' smeekte ze, 'ik kan het niet meer uithouden.' 'Je mag schreeuwen als je daar zin in hebt! Temeer omdat ik je tot het uiterste ga opensperren.' Georges haalde zijn vingers uit Alines poesje. Boven hoorde hij Suzanne roepen dat hij haar moest slaan, dat hij die slet moest afstraffen. Zij zag hoe hij langzaam zijn hand helemaal natmaakte en haar naar de onderrug van zijn maîtresse bewoog. De rest van het schouwspel gebeurde buiten haar gezichtsveld. Georges beval haar haar benen beter te spreiden. Bevend gehoorzaamde ze. Toen stak hij al zijn vingers die hij stevig tegen elkaar gedrukt hield in de vorm van een spil in haar nauwe doorgang. Aline hijgde onder de vreselijke druk. 'Ik ga mijn hele hand erin steken, al moet ik je open scheuren!' 'Nee, Georges, je doet me pijn.' 'Ik ga je laten klaarkomen als nooit tevoren.' Hij drong dieper in haar kut. 'Nu het moeilijkste! Dit is het breedste gedeelte van mijn hand!' Hij duwde onbarmhartig om de rest van zijn hand in de snee van Aline te steken. Zij brulde toen hij erin slaagde haar volledig binnen te dringen. Zij bekeek haar poesje en zag dat zij alles opgeslokt had. Alleen de slanke pols van haar minnaar stak er nog uit. 'Jij bent druipnat!' Terwijl ze genoot, uitte de jonge vrouw als een holbewoner diepe kreten. Zij smeekt Georges geen millimeter te verroeren, zozeer gloeide haar kut als een fakkel en stond op springen. Toen hij meende dat zijn maîtresse goed doordrongen was van het feit dat ze hem volledig toebehoorde, trok Georges zich zacht terug uit de schede van vlees en Aline liet haar hoofd op de sterke schouders van de garagehouder vallen. 'Georges!' kreunde ze. 'Georges!' Deze nam het gezicht van Aline tussen zijn dikke handpalmen en kuste haar onstuimig. 'Maak je me los? Ik ben moe; zuchtte zij. Hij bleef haar kussen onder de ogen van zijn vrouw die met krampachtig vertrokken gezicht het geblokkeerde autoraampje met haar vuisten bewerkte, waarna hij zijn vingers tussen de dijen van Aline liet glijden. Zij riep: 'Nee, alsjeblieft, ik heb te veel pijn, het brandt!' 'Ik zal je geslacht niet meer aanraken, omdat je daar geen zin in hebt. Maar ik heb ook behoefte aan mijn pleziertje. En jij gaat me dat geven.' Georges opende de gulp van zijn overall en haalde zijn pik tevoorschijn. Hij wreef hem tegen de billen van zijn maîtresse, duwde toen energiek de twee witte en zachte billen uiteen en pakte haar anaal. 'Voel je hoe hij lekker hard is in je achterste? Ik kon zonder problemen binnenkomen.' Hij neukte haar eerst langzaam zodat zijn lul zich goed kon aanpassen aan de doorgang, daarna naaide hij haar zonder rekening te houden met de pijn van Aline. Langzaam kreeg ze de smaak van de foltering te pakken en begon zelf het ritme van komen en gaan in haar achterste over te nemen. 'Wat ben je heet!' Aline bewoog haar billen als een haremdanseres en kantelde haar heupen rond de gezwollen paal. Ze ondervond een intens en dierlijk genot om voor de eerste keer van achterlangs gepenetreerd te worden. Haar orgasme was heerlijk. Haar kreet doorkliefde de lucht en steeg op tot de brug. George verloor bijna onmiddellijk zijn dik en zwaar zaad. 'Ongelooflijk hoeveel ik in jou gespoten heb!' zei hij terwijl hij met een mengeling van trots en tederheid naar haar keek. Hij maakte haar los en ze nestelde zich in zijn armen. 'Georges, ik ben van jou: zei Aline, een beetje verlegen. Verdoofd door zoveel genot begaven de benen van de jonge vrouw het. Georges ving haar op het nippertje op. 'Hola, meisje! Ik ga jou neerleggen: Hij nam haar in zijn armen, droeg haar naar de geopende kofferruimte van de auto en legde haar daarin neer. Aline kreunde toen zij met het ijskoude rubber in aanraking kwam. 'Ben je boos op mij?' vroeg zij hem. 'Ja ik ben boos op jou. Je had niet moeten masturberen voor de ogen van Suzanne. Dat vergeef ik je nooit: 'Zeg dat niet, Georges, zeg dat niet.' En met een heel klein stemmetje: 'Wat ga je doen? Ik zou willen dat we doorgaan zoals voorheen. We gaan verder zoals vroeger, hè? Het was zó goed: De garagehouder bekeek haar aandachtig zonder te antwoorden. 'Zoals vroeger, zoals vroeger: herhaalde zij, alsof ze het lot wou bezweren. 'Rust even uit voor ik terugkom. Ik houd me dadelijk nog met jou bezig. Hou je ondertussen gedeisd en kom wat op krachten: 'Ga je me niet meer straffen?' Georges ging zonder een woord naar de brug. Aline dook gehoorzaam en uitgeput in elkaar in de kofferruimte. Met een droge klik zette hij het daalmechanisme in werking. Suzanne, razend omdat ze op het platform opgesloten was, probeerde de beweging te versnellen. Met de rechterarm om het auto stuur geklemd en de linkerarm rond de rugleuning van de zetel, zette ze zich tot het uiterste schrap en duwde haar benen krachtig tegen het beschadigde portier dat het uiteindelijk begaf. Maar, hoewel ze kookte van woede, moest ze besluiten weer te gaan zitten omdat ze zich niet recht kon houden op de rand van de brug. Georges nam haar in zijn armen zodra ze op zijn hoogte kwam. Suzanne begon van woede en nijd met haar vuisten op hem in te beuken. Hij vroeg haar te kalmeren. 'Kalmeren; riep ze. 'Je maakt zeker een grapje! Smeerlap! Smeerlap! Wat heb je met haar gedaan om haar zo te doen schreeuwen? Heb je haar volgestopt? Heb je bij haar je lul tussen haar benen gestoken?' 'Genoeg!' 'Nee, het is niet genoeg? Ik kalmeer niet. Wat heb je met haar gedaan?' riep Suzanne woest. 'Je hebt haar stevig genaaid, is het niet?' De woedende Georges schudde haar als een pruimenboom. Zij vervolgde: 'Mij jaag je geen angst aan! Je bent niet goed wijs. Het zijn de vrouwen die je dat hebben aangedaan! Zij hebben je doen doordraaien. Jij hebt geen hoofd meer, alleen nog maar een pik. Arme sul! Ga maar naar je slet!' Georges sloeg zijn vrouw in het gezicht, alleen om haar het zwijgen op te leggen. Hij droeg haar naar de wagen, zette haar tegen het achterste spatbord en schudde haar lichtjes om haar weer bij positieven te brengen. Aline ging weer recht zitten en stak haar hoofd uit de kofferruimte. 'Georges wat ga je doen? Zij hier? Laat me gaan. Laat me eruit...' 'Schuif op! Ik kan haar niet lang rechthouden!' Aline keek hem angstig en verwonderd aan: 'Opschuiven? Maar waarheen?' 'Doe wat ik je zeg!' 'Maar...' 'Schuif op, godverdomme!' Aline ging helemaal achter in de kofferruimte liggen, terwijl ze mopperde: 'En als ze wakker wordt? Ik zweer het je, Georges, als ze een vinger naar me uitsteekt, is ze nog niet jarig.' Hij legde Suzanne in de kofferruimte naast Aline. Deze reageerde brutaal: 'Maar wat had je gedacht? Weet je wat er gaat gebeuren wanneer ze wakker wordt? Ik wil eruit. Help me eruit.' De garagehouder bekeek haar geagiteerd: 'Dat vrouwengedoe van jullie, ik heb er genoeg van! Jullie kunnen de pot op!' 'Je bent gek!' 'Jullie máken me gek! Nu komt de afrekening.' Met een doffe klap sloot hij de koffer en liet de twee schepsels in gevangenschap achter. Fluitend opende Georges de garagedeur. Hij keek over het verlaten plein en bekeek aandachtig de torens van de kathedraal voor hij een beslissing nam. Het was mooi weer, een weertje om een uitstapje te maken naar het platteland, een weertje voor een vrije dag. Voordat hij vertrok liet hij de motor van de auto even warmlopen. De zon leek te delen in zijn tevredenheid: zijn twee vrouwen zouden samen met hem van het ritje genieten, zonder hem lastig te vallen. Alleen in het begin, als kleuters die niet rustig kunnen blijven, had hij duidelijk doffe slagen gehoord, en zelfs enkele kreten, maar daardoor ging hij zijn dag niet laten verknoeien. Oh nee! Onder het rijden herinnerde hij zich de smeekbeden van Aline toen hij zijn hele hand in haar kut stak, de spasmen van Suzanne die op zijn lul reed toen hij met haar de liefde bedreef op de tafel. Aangedaan door deze herinneringen spitste Georges zijn oren om vanuit de kofferruimte geluiden op te vangen. Opnieuw meende hij slagen te horen die steeds zwakker werden en verstikt gereutel. Onderweg kruiste hij de wagen van de notaris en hij stak zijn hand op. Georges zette de radio aan, zong met Elvis mee 'Are you lonesome tonight', stopte toen bij een tankstation om een cola te kopen. Hij nam er drie, de meisjes zouden zeker dorst hebben. Zijn echtgenote en zijn maîtresse... Georges mijmerde dat hij, deze zondag, een gelukkig man was. Hij vervolgde zijn weg al fluitend, draaide wat verder een zijstraat in en ontdekte aan het einde een vijver waar enkele eenden rondspartelden. De plaats was verlaten. Georges stapte uit de wagen, nam de gelegenheid te baat om zich uit te rekken. Terwijl hij de blikjes cola van de passagierszetel pakte, dacht hij aan zijn toekomst en vroeg zich af wat hij ging doen met zijn twee vrouwen. Hij zou misschien een van hen moeten verlaten. Het idee was ondraaglijk voor hem. Zo dapper en onmisbaar Suzanne in de moeilijke momenten van het leven was, zo goed kon Aline zijn seksuele verlangens bevredigen. De ene kon de andere niet vervangen! Georges besloot het probleem tot later uit te stellen en ging naar de kofferbak die hij zingend openmaakte. 'Cola voor allebei!' Hij zag hen. Ze waren dood. De twee vrouwen hadden een genadeloze slag geleverd en hadden elkaar op een ongehoorde manier verminkt. Uit de aan flarden gescheurde kleren van Suzanne kwam door haar beha heen een bloederige massa tevoorschijn. Haar borsten waren niet meer dan een vormeloze brij. De linkertepel was wild uitgerukt en bleef tussen de tanden van Aline steken. Zij leek te glimlachen naar het verwrongen masker van haar rivale. Voordat ze gewurgd werd, had Suzanne zich ook gewroken: ze hield tussen de verstarde vingers van haar rechterhand, kleverig door het bloed, schaamhaar van Aline, en zoals een vogel op het nest, de gezwollen clitoris van de jonge vrouw. De plaats was verlaten, de vijver vlakbij.