< 1 pagina terugbladeren Privé-carnaval Ze lacht in het nachtelijk Venetië. Omdat een stukje van haar blanke borst uit de wijde mantel steekt die zij om haar naakte lichaam heeft geslagen. En omdat het grappig is op dit uur naar een geheimzinnig afspraakje te hollen... Het was onlangs, op de campo San Moisè; plots had zij een hand in haar zak gevoeld, ze had zich omgedraaid... niemand. Het enige wat achterbleef was een blauw stukje papier dat heimelijk in haar zak geschoven was en dat haar onbeschaamd uitnodigde voor een neukpartijtje in een verlaten steegje, achter de Piazzetta. Uit haar gewone doen wachtte ze het vermelde tijdstip af, dromend over lange uren op de altana, terwijl ze haar handen over haar dijen liet gaan. (Alleen de katten waren getuige geweest van het intieme ballet van huid tegen huid en van de roes die zich achter haar halfgesloten ogen afspeelde.) Ja, die paar regels hadden in Veronica ongekende verlangens wakker gemaakt. Ze had onverwachts zin gekregen in dit lijf dat ze niet kende, zijn geur... Toen streelde zij de uiteinden van haar borsten terwijl zij haar ogen helemaal sloot: verscheidene geuren stegen op, van de baai en van de straathandel, en vermengden zich met het machtige parfum dat tussen haar dijen geurde, die blootgesteld waren aan de zon op het terras. Veronica loopt in de nacht van Venetië. Het regent, maar de herfstregen is plezierig en doet alles blinken. Ondanks haar grote zwarte vilthoed priemen minuscule waterdiamantjes op haar scherpe gezicht. Als ze bij de klokkentoren aankomt, besluit ze halt te houden. En daar in de fijne regen spreidt ze zachtjes haar benen en duikt in haar bevend geslacht. Dan brengt ze haar mooie vochtige vingers naar haar mond en proeft deze witte en zoute melk die sinds enkele dagen boven aan haar benen kleeft. Maar het is al laat en haar onbekende staat vast op haar te wachten. Het zal gek zijn een echte penis te zien en niet van marmer! Het charmante meisje met haar door de regen vochtige glimlach buigt af op de hoek van het plein. Het smalle steegje komt uit op een piepkleine campo. Hier, net zoals overal elders in de stad, heerst een absolute en bijna onrustwekkende stilte. En wat als hij er niet is? Plots dringt een hand onder de mantel van Veronica en graait met geweld in haar vlees. Zij wordt tegen de muur van een oud paleis geworpen, dat in andere tijden ongetwijfeld een schuiloord was voor vergeten orgieën. De man heeft haar mantel afgerukt en dwingt haar op de knieën. Dan voelt ze hoe zijn gezwollen geslacht woest over haar huid wrijft, heen en weer gaat van haar achterste tot haar nek. En in deze opwindende duisternis, geeft Veronica toe, opgehitst en gewillig. Ze stelt zich voor hoe in het donker andere mannen haar bekijken met een hand op hun geslacht en deze gedachte wekt bij haar een dwingend verlangen naar de stijve penis die tegen haar kinderhuidje klopt. Haar hand betast woest haar natte kutje, haar smalle kontje kronkelt en lijkt tot neuken uit te nodigen. Dan grijpt de vreemdeling haar stevig bij haar middel en dringt zonder omzichtigheid binnen in haar gevoelige spleetje. En de pijn gaat samen met het genot, verloren in de stilte van de Venetiaanse nacht. Op de verlaten campo stort het mooie blanke kontje zich in een koortsachtige dans, waardoor het mooie onbekende geslacht dat zonder ophouden in het lieve spleetje roffelt, tot het uiterste opzwelt. Veronica wrijft de punten van haar borsten over de gladde en glanzende straatstenen. Het is hetzelfde genot als datgene wat op de altana beroerd werd, maar zo sterk, als was het eindeloos vermenigvuldigd... En de medeplichtige stad doet uit haar kanalen een licht parfum van zout en stilstaand water rijzen, een weeë en onbestemde geur. Vrijen als Venus in het hartje van de stad die is aangeboden zoals een geslacht dat gedwongen wordt tot de tragische en perverse vervoering van een verliefde lagune. Veronica, die haar begeerten verenigt met de eeuwige verlangens van de zeestad, duwt het glanzende geslacht, dat zich klaarmaakte om al zijn zaad te lozen, uit zich en glijdt langzaam opwaarts naar de billen van de onbekende, een spoor trekkend met haar vlezige lippen. Het is een geurige afgrond die beantwoordt aan de peilloze diepte van het mysterie dat de nacht klieft in het hart van de stad. De tong van Veronica, dronken van het vocht van het bolle achterwerk, haast zich, aarzelt, dringt binnen. Dan verspreidt zich het genot over haar dijen als een losse golf. Haar koorstachtige mond kust de zachte en gladde eikel. Heerlijke drift die haar van het binnenste van een kont meevoert naar de opgerichte trots van een roede... 'De maagd van San Moisè is een vreemde slet, een charmant hoertje dat een flinke plens zaad wel verdient!' En de man overspoelt haar mond. Meerdere hete stralen verspreiden zich over de tong van Veronica, die het goddelijke drankje zachtjes langs haar kleverige mondhoeken laat sijpelen. 'In Venetië is er een plek die je moet kennen...' Veronica stapt aarzelend door het duistere Venetië. Maar voor haar lijkt de ontzagwekkende gestalte van de man met het blauwe papiertje aan te geven dat er nu van terugkrabbelen geen sprake kan zijn. Een deur gaat open en een vrouw gekleed volgens de oude mode van Venetië ontvangt hen. Haar diep uitgesneden decolleté toont haar zware en gepoederde borsten. Zij stapt op Veronica toe en, nadat ze de cape opzij geschoven heeft, strijkt ze met de toppen van haar borsten langs die van Veronica die een zucht niet kan inhouden. Met een ervaren vinger dringt de vrouw in het kleine-meisjeskutje van haar charmante bezoekster en lijkt tevreden. Achteraan in het vertrek wisselen twee vreemd uitgedoste vrouwen lange kussen uit als hitsige wilde beesten. Dan wendt de vrouw des huizes zich tot hen: 'Ze is voor jullie! De twee wilde vrouwen tronen Veronica mee te midden van een massa groen satijnen kussens. Deze kussens verspreiden zo'n sterke en betoverende geur... Ze moeten het sperma van heel Venetië gekend hebben. Zij haken de cape los en beginnen hun helse rite. Geen enkele opening van Veronica ontsnapt aan hun koortsachtige vingers, aan hun nieuwsgierige tong. Zij wegen haar borsten op de hand, bijten in haar dijen, likken haar buik, wrijven hun natte geslachten tegen dat van het mooie onderworpen kind. Het gezucht neemt alsmaar toe en weldra vormen de drie verstrengelde lichamen één hijgende massa. Veronica voelt een onweerstaanbare golf in haar buik opkomen en zonder nog langer gêne of schaamte te vrezen, laat zij haar fantasieën de vrije loop. Als een kleine wulpse fee schudt ze haar achterste in alle richtingen en schurkt zich tegen de borsten van een van de vrouwen, terwijl de andere haar mooie opening likt die een uurtje geleden op de campo ontmaagd is. Veronica zou eindeloos willen drinken uit die van opwinding gezwollen poesjes, in haar mond het scherpe en perverse tongzwaard voelen van deze twee bronstige vrouwen. 'Ze is zover, ga je gang.' En de mooie roede, dik van verlangen, die in de straten van Venetië het smalle kontje van Veronica doorboord heeft, dringt met een stoot het druipende en uitnodigende geslacht binnen. Veronica reageert met heftige heupbewegingen, het zaad tegemoet, en met een kreun geeft ze zich over aan de losbandigheid van dit geheime paleis. Haar ogen flitsen hongerig van een borst naar een achterwerk, van een druipend geslacht naar een wellustige mond. Alles loopt door elkaar, alsof haar lichaam het niet meer aankon. Ze tracht vergeefs het gaan en komen van de roede die haar in extase brengt, te onderscheiden, maar alles vermengt zich in een wirwar van groen satijn... 'Signorina! Word wakker! We zijn er.' De gondelier had zijn boot aangelegd aan de voet van een paleis in gotische stijl, waarvan de vervallen staat niets uitzonderlijks had in Venetië. 'Is het de eerste keer dat u in Venetië komt?' 'Waarschijnlijk...' Veronica deed langzaam haar dijen weer dicht, streek haar lange vingers met donkerrood gelakte nagels door haar haren, wierp een laatste blik op de jonge gondelier en beklom behoedzaam de paleistrappen die door algen werden overwoekerd...