< 1 pagina terugbladeren Het belletje Alles wel beschouwd ben ik totaal ongeschikt om mee te doen met de aanstellerij en verlangens van mannen. Niet alleen schenken hun neukpartijen me geen greintje genot, maar ook kan ik hun geur, hun knipoogjes, hun moppen, hun zogenaamde verantwoordelijkheden, hun scheten en hun boeren onmogelijk uitstaan. Nu weet ik waardoor ik hen zozeer veracht: de vrouw. Ja ik ben op en top vrouwelijk, van top tot teen. Ik ben heel knap en me zeer bewust van mijn schoonheid. Ik hou van taillebanden en ik haat een jongensachtige snit, jeans, wijde truien waarmee sommige stomme grieten zich uitdossen. Wat willen ze daarmee verbergen? Wat willen ze daarmee bewijzen? Alle mannen beschouwen mij als een concurrente. Ik word zó gefascineerd door echte hoeren, ik heb zó'n bewondering voor hun spleet, dat lullen met een beetje verstand me bij de eerste oogopslag verdacht vinden. Dit verhaal speelt zich twee jaar geleden af, toen ik in Parijs belandde. Ik had nog nooit een Blanke geneukt. Ik vond het wel een aantrekkelijk idee: een soort omgekeerde safari waar ik me zou vermaken door een paarse pik op de korrel te nemen om er een genotsobject van te maken. Het is lunchpauze. Ik zit tegenover Josette. Ze is een lange, mooie vrouw van achtentwintig. Zij werkt in het confectieatelier waar ik aangenomen ben als stikster. Zij zet haar kopje neer met de woorden: 'Ik zweer het zonder overdrijven, hij heeft zó'n grote. Deze namiddag ben ik aan de beurt: En daarbij maakt ze precies het gebaar van een visser die erover snoeft dat hij een grote vis gevangen heeft. 'Je overdrijft, liefje. Als dat het geval was, had de chef je allang doorboord!' 'Jouw beurt komt nog, zeg ik je, en dan zul je het wel zien. Alle meisjes moesten eraan geloven. Een echte dekhengst! Heb je nooit op het belletje gelet? Twee keer per dag rinkelt het en om beurten gaat ieder zich door hem laten naaien. Hij is onverzadigbaar!' 'En zijn vrouw!' 'Die? Zij is het soort dat altijd vastgeroest zit aan haar mantelpakje en panty, wat natuurlijk elke eikel doet bekoelen, wat wil je!' 'Des te beter voor meneer Demis dat de natuur hem zogoed bedeeld heeft: 'Ik zou best zonder kunnen, liefje! Hou me op de hoogte wanneer jij aan de beurt bent: 'Hij interesseert zich niet voor mij: al meer dan twee maanden werk ik bij hem, maar hij heeft nog nooit toenaderingspogingen ondernomen: 'Meneer Demis is een voornaam persoon en hij vreest een schandaal. Hij observeert aandachtig zijn prooi voor hij zich op haar stort! Een echt mannetjesdier dus!' 'Vind je het fijn als hij je neukt?' 'Nee, maar wat kun je eraan doen? Als ik weiger, word ik op straat gezet. Ik wil geen risico's lopen: Ik weet dat deze kleine slet, wat ze ook zegt, er plezier aan beleeft. Zij is in staat werkijver en wellust perfect te combineren. Ik bekijk aandachtig haar supervrouwelijke wipneusje, haar kin, gewillig, maar vol tegenstrijdige verlangens; haar fijngevormde lippen. Ik houd van die lippen. Als ze gesloten zijn, krijg je zin om erop te zuigen, alsof je gulzig mangosap drinkt. Zij openen zich een beetje en laten twee rijen parelwitte tanden zien, en een kleine, nogal ondeugende roze tong, die de intiemste gedachten oproept. Ik druk mijn benen samen. Ik sta op van tafel, betaal mijn koffie en loop de straat op. Het is mooi weer voor een decemberdag. Ik heb een uurtje voor mezelf, voor ik weer aan het werk moet. Ik bereik place Pigalle. Hoe vaak heb ik daar rondgelopen? Soms gebeurt het, vooral 's zondags, dat ik daar wel tien keer langskuier. En de schokken die door me heen gaan tijdens het doorkruisen van het hemelse inferno van deze straat, worden alleen geëvenaard door de aantrekkingskracht van de hoeren die parfum en sperma uitwasemen. Ik ken bepaalde gezichten uit het hoofd, de Bananianegerinnen, de hautaine Blanken, de tippelaarsters, de gelegenheidsmeisjes en zij die al veel gezien hebben in het leven, de uitgeblusten... En dan die mannen in groepjes, Arabieren, Zwarten, Blanken, mannen die aan lagerwal zijn geraakt. Heel deze fauna die de koopwaar onderzoekt, de stevigheid van een kont keurt. Ik kan de meisjes herkennen die zich pas gegeven hebben en ik vraag me af of ze ook kunnen némen. Als ze terugkeren, herkennen ze me en glimlachen we elkaar toe. Steeds opnieuw kom ik voorbij deze pracht en praal van het universum, louter voor het plezier hen te voelen, langs hen heen te strijken en vervolgens, eenmaal alleen in mijn kamer, mij over te geven aan het genot van de eenzame zonde. Maar die dag houd ik het niet meer uit. Ik ga een winkeI binnen. Ze hebben er de volledige uitrusting om je om te toveren in een sublieme prostituée. Ik koop. Weer op kantoor werk ik met mijn jas aan. Ik kijk op de klok: binnen tien minuten gaat de bel en begeeft Josette zich naar de chef. Ik verlaat overhaast het atelier, steven op het bureau af. 'Wat wilt u?' vraagt de secretaresse. 'Meneer is bezig. U moet op het belletje wachten.' 'Er is geen bel meer; zeg ik. Zij is verrast door mijn zelfverzekerdheid. Zij is overduidelijk jaloers. Vroeger was zij de maîtresse van meneer Demis. Zijn hoer om precies te zijn. Langzamerhand werd hij haar beu. 'Meneer heeft mij niet verteld...' begint zij. Ik onderbreek haar midden in haar zin. 'Meneer vertelt u niet alles.' Zij capituleert tegen haar zin. Ik ben gehaast. Ik ga binnen zonder kloppen. Meneer Demis maakt een gebaar van verwondering als hij me ziet. 'Het is hier geen duivenhok; zegt hij. 'Wie mij wil spreken, moet een afspraak maken met mijn secretaresse.' Zonder een woord open ik mijn jas. De kleding die dan tevoorschijn komt, is zó erotisch, dat zijn pen uit zijn hand glijdt, zijn mond openvalt als bij een goudvis en zijn ogen groot worden als die van een kind voor een kerstboom die uitpuilt van de cadeautjes. 'Oh! Oh! Oh!' Hij is uit zijn stoel opgeveerd. Hij heeft een verschrikkelijke hangbuik. Hij is eenenvijftig jaar en zijn haar wordt grijs. Zijn bijziende ogen staren me aan als die van een gek. Hij raakt maar niet uitgekeken op mijn volledig naakte borsten. De beha is zo goed als overbodig: de cups zijn zo klein, dat mijn volumineuze borsten helemaal onbedekt blijven en enkel omhooggehouden worden, alsof twee mannenhanden ze ondersteunen. Mijn tepels zijn opgericht. Ik proef waarderend dit ogenblik van vrouwelijke triomf. Ik ben helemaal in het zwart gekleed. De ritssluiting aan de voorkant van mijn slipje verraadt dat mijn geheimste plekjes met een beetje vindingrijkheid toegankelijk zijn zonder de jarretelles los te trekken. Plotseling vastberaden opent hij zijn gulp. Zijn geweer springt in de aanslag. Mijn gezicht verraadt niets van mijn verbazing. Opgewonden ben ik zeker. Dat bewijst de vochtigheid tussen mijn benen. Ik heb zin om mezelf aan te raken. Ik beheers me. Een echte slet, dat ben ik, en de ervaring met mijn vijftig minnaars heeft me geleerd dat de beste manier om een man te onderwerpen per definitie ligt in het bedwingen van je eigen verlangen. Hij komt naar me toe. Hij neemt me in zijn armen. Hij kust me. Hij woelt met ervaren tong in mijn mond terwijl hij onder het slipje mijn vrouwelijkheid streelt. Met een ongeduldig gebaar van zijn onderarm veegt hij het tafeloppervlak leeg. Hij duwt de boeken en instrumenten opzij en ze vallen op de grond. Zelf ga ik met mijn billen stevig op de rand van de tafel zitten, mijn benen wijd open. Koortsachtige vingers openen mijn geslacht. En ineens bukt hij, klemt zich aan mijn heupen vast en verliest zich in de diepten van het ontvankelijke vlees. Zijn paal boort zich in mij. Hij beweegt langzaam. Geen slechte minnaar. Het is duidelijk dat hij zeer geroutineerd is met vrouwen. De heupbewegingen gaan alsmaar sneller. Ik bijt op mijn lippen om niet te kreunen. Net op het moment dat ik voel hoe het beest op het punt staat te spuiten, laat ik het los. Hij kijkt me verwilderd aan. Met twee handen op zijn schouders dwing ik hem te zakken. Hij aarzelt als ik hem mijn laarzen aanreik. 'De spelregels veranderen; zeg ik. Hij kijkt verrast op. Maar de vastberadenheid diep in mijn ogen doet hem afzien van elk verzet. Hij trekt mijn laarzen uit. Hij kust mijn enkel, ténen, mijn gelakte nagels. Vervolgens laat zijn tong mijn voeten met rust om mijn intieme delen in bezit te nemen. Genietend zuigt hij het vrouwelijk vocht en wanneer ik zijn hoofd tussen mijn benen vandaan haal, lijkt zijn besmeurd gezicht wel tien jaar ouder. 'Trek je broek uit; zeg ik. 'En ga op handen en knieën liggen.' Hij bibbert lichtjes. Maar al vlug belanden schoenen en hemd, broek en sokken op het kamerbrede tapijt. Ik had een beetje meer weerstand van mijn minnaar verwacht. Ik ben verrukt door zijn volgzaamheid. Hij knielt en wacht. Hij ziet er belachelijk uit met zijn kokosnoten open en bloot. 'Ik denk dat ik me ga vermaken; hoon ik sarcastisch. 'Zeg chef, als je in mijn plaats was, zou je niet lachen om jezelf en je sullige houding?' 'Nee... nu niet... later misschien. Maar dit ogenblik dat ik dank zij jou beleef is buitengewoon. Ik vraag slechts één ding en dat is vaker in deze positie te verkeren dankzij jou!' 'Ik zal erover nadenken, reken maar... En nu, op de knieën! Of beter nog: laat je vallen. Krom je rug. Omhoog die kont. Goed zo. Je luistert behoorlijk goed. Ik ben blij dat je zo goed toegerust bent. Maar je moet beseffen dat dat niet volstaat. Wat een vrouw verlangt, is een mooie, goed op- en afgerichte lul tussen de benen. Vooruit, trek je afl' Hoe stom, idioot en opwindend is een man op handen en knieën! Ik draai om hem heen. Ik stel me achter hem op. Ik open de vallei tussen zijn billen. Ik tast haar af. Ik stop bij de anus. Ik kietel hem. Ik dring bij hem binnen in zijn spruitje. Een ongekende sensatie. Ik zit in de kont van mijn chefl Ik pak hem van achteren. De man is van mij. Ik bezit hem. Hij kreunt, zijn ogen zijn dicht, hij trekt zijn spieren samen... 'Is het de eerste keer dat een vrouw je in je kont neemt?' 'Ja; gaf meneer Demis hijgend toe, met gesloten ogen. 'Het is de allereerste keer: 'Is het fijn?' 'Ja; antwoordt hij. 'Wacht maar, mijn beste, dit is nog niet alles: Met mijn andere hand omvat ik zijn Siamese pruimen. Ik masseer ze zachtjes. Vervolgens grijp ik zijn jongeheer stevig vast en mijn hand sluit zich eromheen alsof ik hem wil wurgen. Hij beweegt zich heen en weer, onverstoorbaar, klaar om te spuiten. 'Wil je klaarkomen? Ik ga je niet tegenhouden, integendeel: Ik kniel vlak voor zijn neus, plant mijn ellebogen diep in het tapijt en steek mijn billen goed de hoogte in. 'Kom dichterbij!' zeg ik. Hij kruipt vooruit. Hij pakt me op z'n hondjes. Hij is al helemaal in mij. Kletsende en soppende geluiden. Een heerlijk gevoel daar. Een zalige minnaar. Hij laat me drie keer klaarkomen en vuurt evenzo veel keren af, terwijl hij telkens zijn geweer opnieuw laadt. Hij gaat weer tot de aanval over. Nee, nee, nee! Hij verandert van plaats. Zijn lid dringt zo diep mogelijk door in de opengesperde sluitspier. Zijn ballen kletsen telkens tegen de roze, vochtige spleet. Een hand streelt mijn roodgezwollen clitoris. De telefoon rinkelt en mijn chef neemt de hoorn van de haak terwijl hij doorgaat met zijn anale penetratie. 'Ik verbind u door met uw vrouw; meldt de secretaresse vals. 'Mijn vrouw!' roept hij verbaasd uit. Ik sleur de hoorn uit zijn handen. 'Laat mij eens... Hallo! Geachte mevrouw, ik heb de eer u mee te delen dat uw echtgenoot gedurende de komende zes maanden mijn werknemer zal zijn: Mevrouw begint te krijsen. Ik hang zonder omhaal op. Mijn chef vond de scène zo opwindend dat hij lange salvo' s afschiet. Ongelooflijk! Ik maak me los. Ik draai me naar hem toe. Het enige oog huilt. Ik vang de rest van de fijngestampte ngombo op. Ik zuig. Ik slik. Ik lik de laatste druppels. Hij hijgt: 'Jij bent de lekkerste maîtresse die ik ooit gehad heb. Ik sta tot jouw beschikking. Mijn enige wens is de gelukkige slaaf te mogen zijn van jouw grillen: Ik hoef niet lang na te denken. Ik haal een gelig papiertje tevoorschijn, vouw het open en geef het aan hem. 'Wat is dat?' vraagt hij. 'De factuur van het suggestieve ondergoed dat jou zojuist in extase heeft gebracht. Je moet het me terugbetalen: 'Vijftienduizend frank! Maar dat is te duur!' Ik kijk hem zonder een spier te vertrekken aan. Hij schudt zijn grijzende hoofd en zucht: 'Geef ze maar aan Yvette. Ze zal ze wel bij de algemene ondernemingsonkosten steken: 'Dat is nog niet alles; zeg ik. 'Wat wil je nog meer, mijn liefje?' 'Twaalfhonderd frank voor elke keer dat ik je kom bezoeken!' Hij aarzelt. Dan diept hij zijn portefeuille op. Ik hoor het kenmerkende geluid van bankbiljetten. Ik schuif ze in mijn beha. Voordat ik zijn bureau verlaat, raap ik het belletje op, terwijl mijn baas me verwonderd nakijkt. De secretaresse kijkt me aan met een blik vol haat. Zij beseft dat ik beschik over de sleutel tot de zeven wereldwonderen. Maar deze haat maakt ook deel uit van mijn genot. In het atelier gaat Josette tegenover me staan. 'Hoer!' sist ze giftig. Ik antwoord niet. Ik ga naar het toilet. Ze volgt me. Ze sluit de deur achter ons: 'Je had het recht niet, het was mijn beurt.' Ik kijk haar aan. Ik weet dat zij van nature onderworpen is, net zoals de andere meisjes van het atelier overigens. Recht op het doel afgaan is hier geboden. 'Vanaf nu ben ik de baas; zeg ik. 'Trek je slip uit.' Zij denkt even na. Zoals altijd, neemt zij geen risico's. Zij gehoorzaamt mij. 'Josette; voeg ik eraan toe, 'Josette, je wilt met me vrijen, nietwaar? Wil je dat ik die imbeciel van een chef vervang? Zeg het!' Ik duw haar al tegen de muur. Ik heb het gemunt op haar wijde trui, die ik over haar hoofd trek. Dan ga ik haar borsten te lijf. Ik geef ze kleine liefdesbeetjes. Vervolgens buk ik me. Zij is behaard, dit poesje. Ik doe zorgvuldig haar weelderige haarbos uit elkaar. Een lange vinger houdt zich bezig met de kittelaar; een andere schuift heen en weer in haar zachte avocado. 'Jij wilt gedomineerd worden, mijn kleine slet! Dat is precies wat je wilt... Open je benen. Open jezelf: Zij tilt haar rok op en spreidt haar benen. 'Ik wil je niet meer als een slons uitgedost zien, hoor je? Ik wil je in jarretelles, in kousen zien, en mooi opgemaakt. Is dat duidelijk?' zeg ik zonder de kwelling van haar intieme delen te onderbreken. Zij knikt. Zij begint te huilen, ondersteboven van genot, terwijl ik zachtjes over haar buik glijd en mijn lippen zich begraven in de roze, met lange haartjes omlijste grot. Inmiddels zijn twee jaar voorbijgegaan. Mijn bankrekening gaat het voor de wind. Meneer Demis is zes maanden geleden een mooie dood gestorven tijdens een wipsessie. Ik heb de bel geërfd. Ik zou er wel vanaf willen. Ik wil een vrouw zijn zonder verantwoordelijkheid, maar niemand heeft daar oren naar. Zij wreken zich, de feeksen! Ik kan hun de voordelen van het belletje aanprijzen zoveel ik wil, zij weigeren koppig. Zij weten dat wie het belletje bezit, de seksualiteit in het hoofd moet meedragen. Zij doen met mij een wildedans. Zij zitten me na. Zij willen alles. Ze worden gemeen. Zij peuzelen mij op. Zij moeten dol zijn op Negers. Wat een verschrikkelijke nachtmerrie om in een wereld te leven die overspoeld wordt door de witte vloed.